‘We hept een huus kocht, in stad.
Ie weet wel, zo’n mooie.
Daor komp wat bij kieken, van alles kuj doen.
Wij hept ut te pakken en vertimmert voor een miljoen.’
AP

Daar ging ik, op avontuur. De jungle van ‘IKEA op zondag’ stond me te wachten. Gelukkig was ik niet allennig, schoonmoeder was mee. Ik zou een matras ophalen die m’n vriendin en ik een maand terug hadden uitgezocht. Het zou een kwestie zijn van erin en eruit wat ons betreft.
Thuis, in de wandelgangen gonsden verhalen over ‘IKEA op zondag’. Als een bijenkorf zouden ze er rondzwermen, IKEA mensen. Ik moest’t nog zien, kon mij er niks bij voorstellen. Wat was daar nou aan, rondhangen op je vrije dag bij de IKEA.

‘Hier rechtsaf en dan kunnen we zo het parkeerterrein opdraaien,’ hoorde ik mezelf tegen schoonmoeder zeggen. Vierkante kilometers parkeerplaats had de IKEA, maar nergens een plek. Een Golf hield het voor gezien en racete langszij richting uitgang. De bestuurder was het gezoek zat geweest en zei tegen z’n vriendin dat ze een andere keer terugkwamen. Als troost mocht ze een milkshake naar keuze uitzoeken bij McDonalds.
Overal liepen gezinnen, stelletjes of studenten met hun vader of moeder. Het gezoem begon al mal luider te klinken. ‘Nou ja, als er buiten geen plek is, moeten we maar naar de parkeergarage,’ besloten we en reden naar binnen.

Het was alsof we de korf zelf betraden, elke ruimte was gevuld en vrije plekken werden snel bezet. M’n schoonmoeder was een geduldige vrouw, maar zelfs zij sprak van terugkomen op een dinsdagavond om half zeven. ‘Niet opgeven,’ hield ik de moed erin. ‘Toeter maar tegen die kerel,’ en dat deed ze. Een malloot met dure bak voor ons was al enkele minuten aan’t wachten omdat er een plek vrij zou komen. Achter ons was een kleine file tot buiten aan toe ontstaan. Hij trok zich niets van het getoeter aan en na de vijfde minuut kon hij inparkeren. Vervolgens kon hij niet wachten om de deur open te gooien en zijn middelvinger naar ons op te steken. Ik groette netjes terug. ‘Moi,’ zei m’n wijsvinger. Zijn kind zat achterin. Waarschijnlijk werd die straks bij de ballenbak gedropt.

Nee, IKEA op zondag dat was niets voor mij. Het was één grote stoelendans die ik het liefste de middelvinger gaf vanuit m’n bed, liggend op dat heerlijke matras.