De zondag is altijd na de zaterdag. Op zondagen zit ik mezelf daarom altijd wat in de weg. Het is beter voor mij om op zondag geen mensen om mij heen te hebben. Voor de column is het jammer dat ik hem op zondag schrijf. Het liefste schrijf ik hilarische anekdotes voor jullie en mooie verhalen. Omdat ik jullie wil vermaken. Net zoals Wieger doet voor zijn vriendjes op de app met zelfgemaakte liedjes. Dat vond ik leuk om te zien. Dat had ik kunnen bedenken. Maar alles is zo serieus geworden bij mij.
Mijn vriendin merkte het direct op toen ik haar mening vroeg naar m’n column van afgelopen week. “Achter de woorden van je column ligt een frustratie.” Dat had ze goed gezien. “Ongelooflijk,” dacht ik bij mezelf. “We leven in een sprookje zo mooi.” Ze ziet mij. Ze ziet de frustratie achter m’n woorden.
Eigenlijk durfde ik niet zo goed het ijs te breken over m’n vriendin. Toch gooi ik haar in m’n column, alsof ik niet anders gewend ben. “Ik heb een vriendin,” is een uitspraak waar ik geen genoeg van kan krijgen. Het voelt onwennig. Zoals ‘een blinde die kan zien- onwennig’. Ze vroeg me of ik wel eens bang ben. “Soms,” antwoordde ik haar.
Vandaag is zo’n dag. De zondag na de zaterdag krijgen zorgen vat op mij. De hele dag voel ik mij minder waard. Alsof ik vandaag niet al mijn dromen waar ga maken. Vandaag is niet de dag dat ik hét verhaal voor mijn te schrijven boek uiteen zet. Vandaag is niet de dag dat ik gitaar leer spelen. Dat ik de geest krijg en me geweldig voel. Het knagende gevoel dat ik succesvol knap zoals Brad Pitt zou moeten zijn of nonchalant geestig zoals Willem van Hanegem. Zo cool en muzikaal als Charlie Winston. Frustratie en spanning levert het mij op. Die gedachten, dat gevoel. Gelukkig ben ik mijn gedachten en mijn gevoel niet. Ik ben Alfons. Ik leef op z’n Bartjes: kalm aan, en observerend. Mij verbazend over de diversiteit van levensstijlen, en geduldig wachtend op mezelf.
Dit leven maakt me serieus, omdat ik het goed wil doen. Terwijl ik grapjes wil maken, omdat ik mezelf wil zijn. Eigenlijk durf ik dit allemaal niet zo goed te vertellen en begrijp ik niet zo goed waarom ik het toch doe.