Gniffelen
  • 29 november 2020
  • Alfons
  • 0 reacties

Neeikwilnietuitbed,maarikmoetwel.Okéikgaal.

Het was zo’n gedachte die je ervaart. Midden in de nacht werd ik wakker en ik moest naar het toilet. Ik wilde slapen, maar wist dat ik er beter aan deed om me niet tegen m’n blaas te verzetten. Ik heb mezelf aangeleerd om dan niet teveel stil te staan bij het moment en gewoon te gaan. Alsof ik een automatische piloot bezit waarbij m’n ogen alleen registreren wat ervoor nodig is om het doel te bereiken. M’n lijf in minimale stand, net als m’n gedachten. Die probeer ik te voorkomen, want als ik eenmaal aan het denken kom, ach dan zit er soms wat leuks tussen en dan borduur ik daar zo een half uur op voort. Dát probeerde ik juist te voorkomen! Niks geen leukigheid waarin ik kon blijven hangen met m’n gedachten. Dat leidde alleen maar af van het slapen. Bewustzijnsniveau op stand mimimaal dus.

Enige voorzichtigheid bij de houten traptreden was vereist, want ze kraken en elk geluid kon Foske wekken. Inmiddels zat dat ook in m’n systeem, dus de concentratie die het vereiste, was minimaal. Nou fantastisch, het leek allemaal goed te gaan. Beneden aangekomen is de wc direct links afslaan en gaan zitten. Ik gniffel nu alweer bij de gedachte aan wat er gebeurde. Alles deed ik perfect, ik sloeg linksaf in het donker, de automatische piloot functioneerde optimaal. Echter had ik er geen rekening mee gehouden dat de deur van het toilet dicht kon zijn. BAM in het duister knal ik zo tegen de wc-deur omhoog. Vervloekt, duizend bommen en granaten…

even luisteren, stilte. Pfieuw, Foske sliep nog. Hahaha doe ik zo m’n best, knal ik tegen de dichte deur aan. Gniffelend toiletteerde ik, wat een grap. Deed ik zo m’n best, haha, voor niets. Ik was wakker, dit moest ik opschrijven.

Er zijn nog geen reacties