Moi. Je bent er bijna. De helft van je leven. Kun je niet weten, maar voor het gemak, neem het aan. Ben je tevreden? Is dat het belangrijkste? We doen maar wat en hoe weet je wat belangrijk is? Deze vraag herziet zichzelf – ‘wie’ is belangrijk? – is m’n antwoord.

Het leven. Alles dat leeft staat in verbinding met elkaar. De bomen, de dieren, het zuiverende water. Het leven stroomt van mens tot mens. We zijn in verbinding. We zijn en ach, iedereen doet maar wat. Iedereen acht iets van belang. Handelt vanuit dat belang en al die belangen zijn weer van belang. Belang-rijk, niet belang-arm. Rijk. We zijn rijk aan belangen. Individuele belangen vinden een gezamenlijke deler, groepen ontstaan, belangen worden behartigd. Er ontstaan stromingen, politiek van aard, religieus of buurtverenigingen. Samen omhels je belangen en dan komt het samen delen. Van tijd, van grond, van geld, van ruimte. Samen. Het besef dat je samen leeft.
Het leven omhelst alles. Daarom kan er ook van alles gebeuren, alles kan gebeuren, dat blijkt maar. Wat zullen we morgen beleven? Geen idee. Dat is fijn, dat ik dat niet weet. Dan kan ik mij morgen weer verwonderen. Geen dag hetzelfde als je goed kijkt.