Links van mij een regenboog, zo dik en vol in bloei dat het sprookjesachtig aandeed. Wat een berg met goud moest daar onderliggen! Rechts van mij de zon die ten onder deinde. Hij tekende scherpe contouren aan donkere wolken. Schilderachtig stonden zij allen precies op de goeie plek, alsof het zo hoorde. Stralen zon wierpen zich over hun kant en gaven een perfecte overgang van goud naar donkerblauw. Regen voorspelde hun aanblik mij. Gelukkig voer de A28 mij tussen de buien door tot aan de tafel in de kantine – het was klaverjastijd!

Vorig seizoen had ik voorgesteld aan de vrienden om maandelijks samen te komen op de vrijdagmiddag om samen te eten. ‘Zoals ik in mijn boek wekelijks samenkom met de Uitzonderlijke Vijf, om ons wel en wee te delen.’ Dat vonden ze een goed idee en het klaverjassen bij de voetbal werd eraan vastgeplakt. Afgelopen vrijdag was de eerste keer en het was gezellig. Het etentje vooraf bij Sjakie (de man had lasagne en soep gemaakt) miste ik helaas, maar bij het jassen was ik aanwezig.

Het was een hele fijne avond en ik vond daar alsnog het goud. Drie prijzen sleepte ik in de wacht: twee met de verloting en één voor mijn vijfde plek. Daar kon ik mee thuis komen. De biefstuk heb ik geruild voor de soepworst die Sjakie won en de Steeg gaf ik de gehaktballen zodat ook hij thuis mocht komen. De soepworst pruttelde vanavond mooi op het vuur. Morgen, morgen eten we soep! Das mij goud waard.