Groot wonder
  • 6 maart 2023
  • Alfons
  • 1 reactie

Opeens was ie daar, een sprankje hoop vanuit het duister. ‘Potverdikke, Dieuwke met haar groene vingers!’ Zij wist er niks vanaf verklaarde ze onschuldig. Ik stond er bij te kijken. ‘Hoe doe je dat?’ vroeg ik het. ‘Waar kom jij precies vandaan? Wat voor soort ben je, onkruid of een speciale bonenstaak?’

Onder de houten vloer moet zeventig centimeter kruipruimte opgevuld zijn met isolatie chips. Daar kan geen leven zijn zou je zeggen. Behalve een jaar of twee geleden, toen hadden we het vermoeden dat er af en toe een marter bij ons onder de vloer zat en daar urineerde. In een hoek van de kamer stonk het namelijk. Dat is al twee winters niet meer het geval dankzij zo’n hooggeluid apparaatje. Tegenwoordig komt er sporadisch een muis op bezoek. Twee heeft onze poes er in vier jaar gevangen. Echter een plant die zich uit deze krochten weet op te werken tot bovengronds, dat is het applaudisseren waard! Wat een karakter, wat een reis!

Een klein straaltje licht zal de kier hebben doorgelaten. Een niet te missen straal licht in die verblindende duisternis en dat zaadje moet het geweten hebben toen hij aarde. De natuur, zij is werkelijk het grootste wonder!

Linksonder groeit de rakker

Anoniem
7 maart 2023 - 17:23

Geweldig,blijf maar verwonderen. Wie weet is het tomatenpitje die ontspruit