Guerilla staat voor kleine groepen ‘rebellen’ die strijd voeren tegen een grotere macht.

Vandaag stapte ik de voordeur uit met een klein hazelaar stekje in de ene hand en een tuinschepje in de andere. Hoewel ik een licht allergische reactie krijg van de hazelaar, vond ik het stekje in onze achtertuin zo mooi dat het zonde zou zijn om hem geen kans op een lang leven te geven. Gewapend stapte ik dus naar buiten en keek in de rondte.

Onze straat is smal, één richting voor de auto, maar de overburen hebben gemeente perkjes als afscheiding tussen stoep en straat. Zoals het echter ‘een groene buurt’ betaamt had elke overbuur z’n perkje vol staan met groen. Ik moest het verder van huis zoeken. Op de kleine kruising om de hoek liep ik tegen een leeg perkje aan. De gemeente had ooit z’n boom gerooid en er niks voor in de plaats teruggezet. Alsof het voorbestemd was.

Ik heb dus een boompje geplant in gemeentegrond. Het voelde alsof het niet mocht, guerilla tuinieren. Verschillende buren vonden het mooi. Ze gaven me complimenten. De rest van de dag heb ik vijf keer even om het hoekje gekeken of hij er nog stond.