Hoe vat je hoogtepunten samen? Een onmogelijke opgave. Je hoort vaak mensen zeggen: “Oh het was te gek! Dit was de beste vakantie ooit!” Met een super enthousiaste stem, en gemaakte glimlach kijken ze je dan aan. De helft van de tijd is er niks van waar. Dit is niet zo’n verhaal.
Zaterdagochtend – brak van de vrijdag hadden we ons langs het campingpad verzameld. Dit pad liep vlakbij onze tent langs, en we hadden besloten onze hangplek met stoelen er naar toe te verplaatsen om mensen te kijken. Vooral, aangezien onze groep uit zeven mannen plus twee jonge venties bestond, dames. Mooie dames! Want ze waren er in overvloed! Het was ‘volle balzak’ frustrerend! Je liep je lul de hele tijd achterna en miste bijna concerten waar je naar onderweg was!
Toen we ons gezeteld hadden, begon de ravage van plezier. We storten de voorbijgangers onder in zang, gejoel van complimenten, we gaven ze een lach, we attendeerden ze op de lach, we maakten ze aan’t lachen en we werden lokaal wereldberoemd! Van heinde en verre kwamen ze aangelopen, het nieuws verspreidde zich als een vuurtje en binnen de kortste keren wilde iedereen een cijfer van ons krijgen of leuke opmerkingen als waardering. ‘Bedank je moeder maar van me, want jij bent echt een genot om te zien! En je vader ook!!’ We hadden cijfers op papiertjes geschreven, en als waardige juryleden beoordeelden wij schoonheid tot in elk detail. Borsten, kleding, dé lach, maar zelfs een man met een dansje of pose of met een beste snor kon rekenen op onze aandacht. Doch, we gaven niet zomaar 10plussen weg, het moest wel zijn waarde behouden. We werden gefotografeerd, wat oudere dames wilden ons zijn en wij lieten ze even zitten in onze fauteuils om zelf langs te paraderen. We werden een attractie op zich!
Puur entertainment gaf het festival ons, maar Ruud en Elwin deden niet voor het festival onder. ‘Dit wil ik teruglezen op Ploep!’ schreeuwde Ruud uit. Het zal geschieden.
Waar ik op de vrijdag deze twee schoonheden al had gespot op schuurafstand bij de Alpha tent, zo attendeerde ik Ruud zaterdag op hun aanwezigheid. In tegengestelde richting werden wij gepasseerd op nog geen meter afstand door Katja en Birgitte Schuurman! Je weet wel, die knappe dames van Tv. Wederom stond ik ze na te gapen. Ruud leek echter vaker met dit bijltje gehakt te hebben en liep op Birgitte af. Hij benaderde haar vriendelijk, door even op haar schouder te tikken en toen zij hem aankeek, begon het spektakel. Hij rukte haar de broek van de kont en begon met lange halen….Nee nee, zo gek was het alleen even in mijn gedachten. Hij sprak: ‘Mevrouw Schuurman, wilt u uw ouders namens mij bedanken, want u heeft mijn dag gemaakt!’ Birgitte moest hartelijk lachen en antwoordde: ‘Dat zal ik vanavond doen, bedankt! Ik zeg dat ook altijd tegen mensen, dat ik er niets aan kan doen en dat mijn ouders dank toekomt.’ Ruud knikte en vervolgde zijn weg. Hij was even dé man. Een kleine held met een tent in de broek. Vervolgens heb ik hem naar het toilet zien lopen en het eerste half uur niet weer gezien, wat ik apart vond, want we waren net onderweg naar de jongens.
Dan kan ik nog vertellen dat Dam en ik elkaar maar hoefden aan te kijken zaterdag en we allebei al moesten lachen. Dit was zo grappig, dat ik alleen al bij de gedachte last van mijn buikspieren kreeg.
Maar naast Dio, het optreden van de Foo Fighters, lackkick Puk en Ben Howard, lag mijn hoogtepunt in de zondagnacht. Naast het vrouwelijk gezelschap, vergezelde Ruud mij naar de Titty Twister. Een ‘kroeg welke ’s nachts met rock live karaoke (met als intermezzo SM lilliputters en paaldansende hoeren) tot leven kwam. Het hele weekend had ik met jaloerse blikken gekeken naar crowdsurfende mensen. ‘Dat wil ik ook!’ sprak ik uit. Deze zondagnacht kwam mijn wens uit en het was te gek! Genoten had ik! Ruud bedankt! Tim, Elwin, Robbert, dames en Lowlands – bedankt! Het genoegen was geheel mijnerzijds!