Ik zou u graag mee willen nemen in het avontuur dat ‘Pinkpop’ heette, maar dat doe ik niet. Het was niets aan, ik zou het niet aanbevelen. Dus je hebt niets gemist.
Tijdens een andere gelegenheid, die geheel niets te maken had met Pinkpop, hing ik met drie goede makkers. Het was kalm, de vogels floten, de lucht was blauw en de zon scheen. Af en toe spraken we met elkaar, maar vaker maakten we geen woorden vuil. Soms deed iemand wat interessants, en dan keken we op. Tot alles weer was zoals het was, en wij even naar elkaar knikten dat dat inderdaad zo was.
Soms leek het even of iemand zin had in wat anders. Dat was ok weet je wel, alles was goed. Er waren geen regels. Alles mocht. De wereld was van ons, maar ook van anderen. Dat was prima, wie wil de hele wereld? Veel te veel geregel. Een dagtaak zou je eraan hebben. Die paar vierkante meters van moeder aarde waren genoeg voor ons. Het was fijn, en zo was het.
Er waren ook wel andere mensen, dat is altijd zo. Altijd staat er wel een volgende ontmoeting paraat. Gelukkig hadden zij ook dingen. Iedereen leek wel een ding te hebben om te doen. Dat was ok weet je wel. Geen probleem. Niemand viel ons lastig, maar vragen stond vrij. Nee had je, een klap voor de bek kon je krijgen. Niemand van ons kreeg een klap aan de bek. Het was een topdag. Echt! Een fantastische gelegenheid was het. Het was episch om mee te maken. Als ik een geschiedboek had, dan schreef ik dit erin: “Het was een topdag!”
Er kwamen nog meer indrukken die dag, dat weet ik zeker. Alleen krijg ik het niet voor elkaar om die te beschrijven. Hoe beschrijf je episch?