Het mooiste wat ik gisteren op het schoonfamilie feest deed, was een glimlach toveren op het gezicht van een tweejarige. Je zou het klein kunnen noemen, maar wie bepaalt de waarde?

Natuurlijk, op de ‘schaal van mondiaal’ lijkt het geen snars voor te stellen. Het blijft onrustig bij Rusland en in de Gazastrook en terwijl ik dat typ, vermoed ik dat er meer oorlogen op de wereld woeden. Internet vertelt me dat er onder andere in Nigeria, Somalië, Syrië, Venzuela, Zuid-Soedan, Myanmar, Jemen, Ethiopië, Congo en Afghanistan oorlogen worden gevoerd. Onwillekeurig vraag ik me af of deze landen rijk zijn aan delfstoffen en één zoekopdracht later blijkt dat Shell in Nigeria ‘de regering’ is die verantwoordelijk wordt gehouden voor de dood van de Ogoni 9.

Waar geld te verdienen valt, daar is hebzucht, onrecht en de bijkomende prestige ambitie die ik hekel. Wie veel geld verdient, beoordelen we al vrij snel als succesvol en bewonderenswaardig. Als je dagelijks op de televisie verschijnt of beroemd bent door internet, hetzelfde laken en pak. Het lijkt mij dat we waarde hechten aan zaken die er niet toe doen. Ik acht een mens die de glimlach van een kind waardeert, hoger.