We keken vanavond een film ‘Friends with benefits’. Spitsvondige grapjes, Mila Kunis als leuke vrouw om naar te kijken en je weet ‘eind goed, al goed’. Dat gevoel van ‘zo’n leven wil ik ook’ proberen ze je aan te smeren en ik ontkom er niet aan om m’n eigen leven op dat moment met deze rom-com te vergelijken…

‘Is hier geen filmpje van? 18 minuten!??’ (ze vond een filmpje) ‘Hier hoef je geen column over te schrijven. Hier heb ik geen geduld voor.’ Ze voert een showtje op en hoort zichzelf praten. Mijn glimlach stimuleert haar om door te gaan. ‘Aaah hauw toch op zegg,’ vervolgt ze met Amsterdams accent tegen haar beeldscherm. ‘Nee, ik wil dit zelf kunnen. Ja, ik ben een zelfstandige vrouw. Ha-ha, geen column!’ maar haar vrolijke gezicht verraadt anders.

Ze heeft een nieuwe telefoon en bekijkt een Vimeo filmpje hoe ze screenshots kan maken. ‘Ik weet het!’ roept ze euforisch. ‘Maar dit is toch helemaal niet handig!’ zegt ze verbaasd. De man van het filmpje praat maar door, ze lacht eens omdat haar toneelstukje voor mij doorgaat en ze staat op om het te laten voor wat het is. Ze leest even mee met m’n column en gniffelt om zichzelf. Een hartstochtelijke zoen zoals in de film komt er niet aan te pas, ze geeft me een lik over m’n brilglas en rent hard weg. Ze maakt me aan het lachen, eind goed al goed.