In de auto ontstond het diepgaande gesprek over de 4-urige werkweek, Covey, Eckhart Tolle en andere wegen van bewustwording. ‘We hebben onze borrel straks verdient!’ gaf ik hem terug. ‘We kunnen nog een stap filosofischer gaan!?’ stelde hij vragend voor. Onze twee teamgenoten luisterden mee terwijl we onderweg waren naar ons weekendje weg met het voetbalelftal.

Hij deed z’n best om steeds efficiënter te werken zodat hij misschien een dag minder kon gaan werken. ‘Wat wil je op die vrije dag dan gaan doen?’ vroeg ik. Daar was hij ook nieuwsgierig naar.

Soms denk ik: ‘Had ik maar een ongelukkiger jeugd gehad, dan had ik misschien ook dezelfde bewijsdrang gehad als Zlatan. Dan had ik er alles aan gedaan om te winnen!’ Bewijsdrang, ik mis het niet over het algemeen en soms maakt dat me wat onrustig. ‘De rest’ doet allemaal van alles alsof dat normaal is. Gisteravond sprak ik nog met m’n Bali reisgenote en zij moest van zichzelf minimaal vier dagen werken per week. Ze wist niet precies waarom, maar minder dagen kon ze niet aan zichzelf verantwoorden.

Het waarom van wat we doen vind ik interessant. Soms doet het er helemaal niet toe en af en toe verrast een ander je ermee. De ander hierin leren kennen is wellicht het meest waardevol. Of alleen het contact al.