Beste lezer, hoe’st met joe?

Ik vertel altijd maar wat over mezelf in dizze column, maar vaak denk ik aan een ander. Hoe zal het met die en die gaan? Kom je maar op één manier achter denk ik. Gewoon vragen.

Mij gaat’t wel goed. Als ik er bij stil sta, leef ik in luxe. Geen deurwaarder die mij uit m’n huis jaagt. Relaxed met de beentjes omhoog in een warm huis met alle geneugten van dien. Meestal verkeer ik in een blakende gezondheid en kan ik fysiek doen wat ik verwachten mag. Vliegen zoals Superman zit er helaas nog niet in. De dagen gevuld met liefde en wanneer ik me daar bewust van ben door kleine dingen, dan is’t geluk waarachtig op z’n mooist.

Ja, hoe’st met jou? Ik denk aan je. Mijn excuses dat ik niet altijd van me laat horen of me laat zien. Beperkte tijd, keuzes, blijkbaar andere prioriteiten. Ik denk graag dat ik er ben als je me nodig bent, hopend dat je aan m’n bel trekt.

Na die woorden kun je denken – over wie heeft hij het? Niemand in’t bijzonder en tegelijkertijd voor jou persoonlijk. Want de laatste tijd hoor ik mezelf vaker zeggen: ‘Ik denk vaker aan je, dan ik je zie.’