“Zeg, heeft die hoer uit Groningen nog een bod op je huis gedaan?” “He, let eens op je taal. Het is een dame van lichte zeden, en ik heb nooit gezegd dat ze dat was!” “Jawel, hij kan het beamen.” De aangewezen ‘Hij’ beaamde het als volgt – “Hij zei dat het een hoer was, en jij hebt het niet ontkend. Alsmede heb jij het bevestigd.” “Hmm dat kan maar zo eens. Maar nee, hij is nog niet verkocht.” “En dat stel uit Katwijk dan?” “Die komen nog voor de tweede ronde.” “Nou veel succes!”
Het is één van de conversaties aan de pokertafel. Ik had nog geen slok alcohol gehad, maar zei toch van alles – “Potverdimme, wat een pooierbak heb jij.” “Nee, nee,” hoorde ik vanachter de schutting, “een kamperbak.” “Nou, ik heb wel eens een ho… dame van lichte zeden in zo’n auto zien rijden,” antwoordde ik teruglopend naar de tafel. “Nou zeg, dat is ook niet aardig om over zijn vriendin te zeggen.” “Haha goeie!” Eerst lachte ik om zijn opmerking, denkend dat het een ad remme grap was. Tot bleek dat hij serieus was, en ik onbedoeld mijzelf moest verantwoorden. Voor mijn gevoel dan, want de luwte hing gewoon in de lucht.
Het was fijn vertoeven in de achtertuin. Met zijn mooie weidse hemel, puik ingelegde terras, en snoeistrakke heggies op kuithoogte. Uit de onopvallend aanwezige schuur, werd meer gehaald dan er inpaste. Ongelofelijk wat een opbergruimte. Het terras bood ruimte voor grote hordes gezelschap, en die kwamen dus ook uit alle hoeken en gaten van Beilen. Zelfs vanaf de IJssel waar de zon mensen bruiner dan bruin kleurde, had het nieuws zich verspreid: “Huis te koop! Maar vanavond eerst poker…”
Het huis werd omringd door muisstille buren, en stond in een levendige buurt. Voor ieder wat wils dus. Jong, oud. Sportief of lui. Je kon namelijk de trap oplopen in het huis en dagelijks calorieën verbranden tot het zweet uit je bilnaad kwam. Of je kon de trap laten voor wat hij was, en lui zijn tot in je lengte van dagen. Het huis was van alle gemakken voorzien. Een kast waar je u tegen zei, maar waar je ook gewoon niks tegen kon zeggen als je dat liever was. Een toilet waar je na binnenkomst direct op kon gaan zitten, ideaal voor die spoedbezoekjes na een lange rit. Bij thuiskomst verwelkomde de carport je geliefde auto, maar ook je fiets mocht je er stallen. Het huis was flexibel.
Een alleraardigst optrekje in een alleraardigst dorpje. Dat was allemaal goed en wel, maar er werd eerst gepokerd. We speelden erop los, alsof onze hypotheken ervan afhingen. Tiz crisis hé, alle kleine beetje helpen!