M’n telefoon verraste mij. Wie belde mij in hemelsnaam tegen elven in de avond? ‘Privénummer’ stond er. Shit, m’n werk. Zij belt altijd anoniem. Daar zit niemand op te wachten. Ik ben op vakantie. M’n familie hing om mij heen in het centerparcs huisje, en keek nieuwsgierig mee.
‘Hallo met Alfons.’ ‘Hallo, met Adriana van Nieuwkerk.’ Van Nieuwkerk? Ik hoopte dat het familie van DWDD Matthijs zou zijn. ‘Alfons, excuses dat ik je op dit late tijdstip bel, maar ik hoorde via via via via via via dat jij dé column schrijft voor Ploep.com.’ Pfieuw het was niet m’n werk. ‘Ooooh, is dit weer…haha ok, leuk. Zeg het eens!’ Ik herkende haar stem, en manier van praten. De vorige keer dat ze mij belde, was op een woensdagnacht, rond een uur of één, ergens halverwege dit jaar (zie de column – I like your style). ‘Alfons wij houden van jouw column, en manier van schrijven. We zijn groot fan.’ ‘Ah ok, mooi, bedankt.’ ‘Graag gedaan. Alfons ken je de Martinitoren in Groningen?’ ‘Ik heb er wel eens van gehoord.’ ‘Goed zo. Wij organiseren een evenement in de Martinitoren, er komen dan grote banners aan de muren te hangen waar nog teksten op moeten, zou jij…’ ‘JA NATUURlijk!! Geen probleem, lijkt me leuk!’ ‘Oh eh…dat is…ok, mooi!’ Dit had ze niet verwacht. In ons vorige gesprek had ik haar niet serieus genomen, en aan de tand gevoeld over haar identiteit. Dat was ook een leuk spel geweest, maar ik gooide het nu over een andere boeg, en ze vervolgde aarzelend. ‘Dan mag je maandag om 9 uur bij het gemeentehuis komen voor een afspraak.’ ‘Negen uur ’s avonds.’ ‘Nee nee, ’s ochtends.’ ‘Hah grapjas, dat doe ik nooit. Één uur ’s middags zou wel kunnen.’ ‘Oh dat kan ook.’ ‘Prima, afgesproken.’ ‘Ja ehm nou dan eh…’ Ze zocht naar woorden, ze wilde het nog niet afronden, maar ons gesprek leek ten einde. ‘Maar eh we vinden je interessant, en om een beter beeld van je te krijgen, mag je met vijf woorden reageren die bij je opkomen bij het woord dat ik noem.’ Ze had het gesprek weer aangeslingerd, dat had ze goed gedaan. ‘Oh zo’n associatiespel.’ ‘Juist je kent het. Goed, het eerste woord is – Groningen.’
Mijn ouders zaten vlakbij mij, mijn zussen keken me aan, en m’n zwagers vroegen zich hardop af welke dame ik aan de lijn had. Als vrijgezel tussen de stelletjes zouden ze maar wat graag zien dat ik ook richting huisje, boompje, beestje fladder. Met een glimlach hield ik hen tevreden.
Het was leuk dat ze belde. Ook dit keer hoorde ik stemmen op de achtergrond die ‘Adriana’ soms van tips voorzagen, of zeiden dat ze een ander woord voor het associatiespel moest verzinnen. Meestentijds was er verstopt gelach te horen. Ik gniffelde met ze mee.
Na het vijfde associatie woord moest ik Adriana dan toch maar vertellen dat ik op vakantie was, en aan familiespelletjes deel mocht nemen. ‘Oh ja natuurlijk, ik bel ook wat laat. Maar dat moest omdat ik je naam net doorkreeg via via via via via, en het snel vastgelegd moest worden. Dan zie ik je maandag om één uur.’ ‘Ok tot dan, doeg.’ ‘Daag.’ Een minuut na het ophangen, ontving ik een whatsapp bericht – ‘Sorry, we konden het niet laten. Maar jouw nummer hebben, is zo’n voorrecht.’ Het bericht kwam namens een vrouwelijk rugby team. Ik voelde mij vereerd. Toen ik haar beantwoordde dat ik het gesprek leuk vond, en hierdoor column inspiratie had, gaf ze aan dat het team hier al op hoopte. Een heel team? ‘Poehee, ik hoop dat ik jullie niet teleurstel.’ ‘Dat hoop ik ook niet.’ Geruststellend zeg, bedankt.
Toen ik later op bed lag, dacht ik terug aan wat ze had benoemd – voorrecht. Ik voelde mij vereerd, maar kon niet de enige zijn geweest! Datzelfde rugby team moest ook het nummer van Tommy Wieringa, een groot schrijver, bezitten (o.a. Joe Speedboot). Zou hij Adriana ook aan de telefoon hebben gehad? En netjes haar vragen hebben beantwoord, terwijl hij probeerde te bedenken hoe hij meer van haar te weten kon komen. Haar stem die je deed hopen dat haar verschijning net zo mooi was. Een heel rugby team aan dames…de fantasie ging met me aan de loop. Daar kon ik echter niets mee op dat moment, liggend op het centerparcs stapelbed. Misschien zal ik ze in de toekomst nog eens aanschouwen.
Voor nu wil ik tegen de lezers zeggen – FIJNE JAARWISSELING GEWENST! En ik proost met je op 2015 xjeknuffeldoegzoen