Het is niet dat ik schijt heb aan alles. Ik neem veel zaken serieus. Maar ik ben ook eigenwijs, en onzeker. Maak me zorgen. Voel me blij. Verdrietig, maar daar schaam ik me voor. Dus dat vertel ik niemand. Tenzij ik gedronken heb. Ik ben een rebel. Ik ben stil. Ik ben aanwezig, maar ergens anders zou iemand dat niet zeggen over mij. Ik ben anders op verschillende plekken. Ik pas mij aan, en ook helemaal niet.
Ik loop over straat en voel paniek door mijn aderen stromen. Wat doe ik hier in godsnaam? Er zijn zoveel mensen om mij heen en heb het gevoel dat ik mij aan hen moet verantwoorden. ‘Waarom ik hier loop? Ik weet het niet zo goed, gewoon omdat ik dat wil.’ Als je het mij vraagt, weet ik het antwoord best. Maar van tevoren is er zoveel wat je mij kunt vragen, dus dan weet ik het antwoord ook niet en dan word ik onzeker. Ik wil alles zeker weten omdat ik het goed wil doen. Soms doe ik het expres verkeerd. Voor jou.
Ik word soms angstig wakker, en moet eerst douchen, m’n deo hebben gespoten, m’n aftershave en hugo boss opsmeren, alvorens ik mijn nette kleren aan en mijn haar doe, en dan, dan pas voel ik me weer de man en klaar voor de dag. Na het ontbijt ga ik liggen op de bank, omdat ik liever mijn zaken uitstel. Ik ben lui, terwijl ik eigenlijk heel hard werk. Om te worden wie ik ben.
Voordat je mij kent, moet je door lagen. Net als een ui heb ik lagen.