Ik ga schrijver zijn. Gisteren bezocht ik een ‘dreambuilder’ dag in Utrecht, met als rode lijn ‘wat is je droom, en volg em!’ Schrijver wil ik zijn. Ik vertel dit u allen, omdat één opdracht tijdens deze dag was: ‘Breng nu minstens tien mensen op de hoogte van je droom!’ Schreeuw het van de daken! Geloof erin, daar krijg je energie van.
‘Waar je energie van krijgt’ was een veel gebruikte slogan deze dag. Aanwezige sprekers vertelden hun levensverhalen. Vaak sloeg het de volgende toon aan- ‘Ik verdiende bakken met geld. Had m’n huisje, boompje, beestje, was zus en zo oud……maar ik was niet gelukkig. Is dit het nou? Waar doe ik het voor?’
Al die shit. Gewoon leuke dingen doen houdt ‘de slogan’ voor mij in. Doe leuke dingen & maak van je hobby je werk. De sprekers aldaar bewezen dat in wat voor situatie je ook zit, er is geen excuus om je droom niet te volgen.
De dag viel mij tegen. Een kleine vijftig euro had ik ervoor betaald en reisde er samen met een bekende heen. Ik hoopte op een wondermiddel, maar wat blijkt nu?! Ik moet het nog steeds allemaal zelf doen. Verdorie. Zat ik daar met aan mij gebonden een anker van zelfmedelijden. “Ik kan het niet,” jammerde m’n anker. “Boehoo, help mij!” Z’n smoel moest die houden en hij moest gewoon gaan doen, was de boodschap. ‘Ok ok,’ suste ik hem toe. ‘Ik ga wel aan het werk. Tjonge jonge.’ Zelfmedelijden is angst. Angst zit in je hoofd.
Zo geschiedde. Een doel heb ik mezelf gesteld. Dit jaar staat in het teken van het schrijven van mijn boek. Het is autobiografisch fictief, dus u kunt zomaar één van de hoofdpersonen zijn :)