‘In hûn, In hûn! Wy hawwe in hûn!’ Een hond, een hond! Wij hebben een hond.

In het Fries, want het is een Friese stabij met Golden Retriever kruising in zich. En hij doet het, hij poept en plast af en toe in de woonkamer, maar gelukkig ook soms buiten! Poep rapen zal ik waarschijnlijk nooit aan wennen en wellicht leven we ooit op een stuk grond waar dat niet hoeft, maar ja, in de stad is het een buurplicht.

Hij slaapt als een grote, af en toe is hij wakker en waggelt dan naar z’n bak met voer. Daarna waggelen we hem aan z’n riem naar buiten zodat hij leert dat hij daar z’n zindelijkheid vindt. Foske is helemaal gek van hem en ze wilde vannacht net als ik beneden slapen.

Gisteren was z’n eerste nacht bij ons. Hij beneden in z’n bench, wij boven op bed. We hebben hem zeven minuten jankend aangehoord totdat we besloten de buurt haar rust te gunnen. Vannacht zal m’n tweede nacht beneden zijn, op het matje in de kamer. Elke nacht zal ik iets verder weg proberen te liggen zodat hij er uiteindelijk op leert vertrouwen dat we er zijn, ook al ziet hij ons niet.

Wat een mooie kleine lobbes is het, hopelijk blijft ie dat!