‘Waar is die man toch?’ Ik had aangebeld, maar Chantal deed niet open. Terwijl ik whatsapp berichten op mijn telefoon las, zullen er minuten verstreken zijn. Ondertussen had ik voor een tweede maal aangebeld, en een blik naar boven geworpen. Want stel je voor dat Chantal voor de ramen stond te koekeloeren om in te schatten of het de moeite waard was om naar beneden te lopen, dan kon hij mij herkennen, en het op een sprinten zetten.
Achter mij bevond zich de beruchtste cafetaria van het dorp – City, bestierd door de mannen Janus, Janus & Janus. Eén van hen is de grootste PEC Zwolle en Swansea supporter die ons land rijk is. Altijd als ik de cafetaria passeer, zwaai ik even naar hem. Soms zie ik niks door de spiegeling in het raam, maar het gaat om het idee. Alsof hij weet wanneer ik langsfiets, zwaait hij altijd terug. De jongen is heel attent.
Ondertussen zette ik de Orchidee op de grond, ik had geen haast, en begon te vermoeden dat Chantal niet thuis was. Ik wist niet hoe lang ik zou blijven wachten, maar wel dat Janus Swansea mij inmiddels gespot zou hebben als hij nog aan’t werk was (aangezien ik de zaak voor de tweede maal in korte tijd passeerde, had ik niet gezwaaid en hem gespot. Het kan ook te gek met al dat gezwaai). Maar stel dat hij werkte, en mij had gezien, dan zou hij z’n gedachten er vast over laten gaan. Ik vermoedde dat hij zou denken dat ik de telefoon in mijn hand hield om Chantal te bereiken, wat niet het geval was. Deze middag had ik namelijk een afspraak bij de baas, en ik wilde haar vereren met een presentje voor de fijne samenwerking. Voor de aankoop van het presentje (de orchidee) had ik zevenendertig minuten ingepland, maar na vijf minuten was ik al klaar, en ik wilde niet tweeëndertig minuten te vroeg komen opdagen. Dus daar stond ik dan te wachten, en wilde graag vriend Chantal zien.
‘Je mag de plant hier ook wel afgeven hoor!’ Bij het horen van zijn stem begon ik te glimlachen. Wat is het ook een beste man. Ik draaide mij om, en zag hem buiten staan. Janus Swansea. Dit was ongelooflijk. Hij begroette mij met een glimlach, en ik groette terug. ‘Wat ben je ook een fantastische kerel, maar het is niet nodig. Deze plant is niet voor Chantal.’ ‘Ooh.’ Direct schoot mij te binnen dat hij noemenswaardig was. De jongeman met oog voor mij. Zijn hart op de juiste plek, en zeer behulpzaam. Klanten liepen langs hem naar binnen en naar buiten, maar hij liet de boel even de boel om mij te willen helpen. Of hij deed het voor Chantal, dat was me om het even. Hij deed het. Hij was aan het werk geweest, had mij gespot, en zijn gedachten erover laten gaan. Zeer bijzonder. Ik bedankte hem voor zijn aangeboden hulp. Deze jongen liep sinds vrijdagmiddag door m’n hoofd.
Bedankt Mark, tot de volgende keer!