Er worden allerlei feestdagen uitgevonden door iedereen en nog wat. Ik geloof dat religies het record bezitten. Op de tweede plaats komt commercie, die kan er ook wat van. De post verdenk ik ook van een vinger in deze pap, al die kaarten die je moet sturen van ze. Hoe dan ook, als het aan iedereen vrij is om een nationale dag uit te roepen, dan heb ik vandaag uitgeroepen tot joggingbroek dag! Driemaal hoera.

De joggingbroek zit je als gegoten. Lekker losjes om de benen, heerlijk zacht strelend en verlost je van enige druk om netjes voor de dag te hoeven komen. Die ambitie vliegt de deur uit zodra je de knoop in z’n veters legt. Wanneer je dan je eerste stappen zet, voel je in al je vezels dat jij je vandaag niet druk hoeft te maken. Komt het vandaag niet, dan morgen wel. Alsof de producent eens niet afkomstig is uit China. Deze broek is in een jaar tijd gevlochten door een Jamaicaan. Bob Marley z’n stem zingt vanuit elke draad: ‘Don’t worry, about a thing.’

Had ik maar een kantoor en een baas. Dan keek ik hem aan met de voeten op m’n bureau, handen achter m’n hoofd, onderuit in de bureaustoel. En dat als hij mij ergens op aan wil spreken, ik alleen maar hoef te wijzen naar het bordje dat prijkt aan de muur: ‘Vandaag is joggingbroek dag.’