Het is ongelofelijk hoe het leven loopt. Ik ben nu in Beilen. Afgelopen vrijdagochtend kreeg ik een telefoontje van mijn moeder. Ze vertelde mij dat mijn oma nog maar dagen te leven had wegens een net ontdekte tumor in de lever die sinds een week ernstige gevolgen liet zien. 24 uur later zit ik in de auto met mijn vader, moeder, zus Marijke en maat Joost onderweg naar oma. Ze ligt thuis in bed met de familie om haar heen. Ik ben op tijd om afscheid van haar te nemen, ze is nog helder op dat moment en ik bedank haar. Vertel haar dat ik van haar houd.
Achteraf besef ik hoe dankbaar ik voor dit moment ben. Ze overleed midden in de nacht en ik wil iedereen voor zijn of haar medeleven bedanken. Het voelt goed, ze heeft een mooi leven gehad en afscheid van ons kunnen nemen.

De verzekeringsmaatschappij heeft mij vrijdag het voorstel gedaan om binnen 21 dagen weer
terug te reizen naar Kaapstad om de rest van mijn trip af te maken. Erg mooi van Interpolis en hoogstwaarschijnlijk maak ik hier gebruik van om de reis ‘goed’ af te kunnen sluiten.
Tot de volgende keer!
ps: ik vond het dondersmooi om iedereen weer te zien! Martin… heerlijk!
Ab… mooi momentje was dat! Leow… Joost mag niet meer tennissen.