Juist, u leest het goed, geen week 12, maar week 13. De twaalfde week sloeg ik over. Ik had mezelf vrij gegeven voor het maken van de column. Ik ben immers op vakantie.
Dit is mijn laatste week. Donderdag kom ik terug. Ben ik er aan toe? Ja. Ga ik het hier missen? Nee, denk het niet. Alles waar ik van hou is in Nederland, behalve de hangmat en de warme temperatuur. De mooie natuur is even zoeken, maar zeker ook aanwezig in Nederland, alleen de Big Five zijn anders ingedeeld.
Het lijkt misschien gepast om uitgebreid te schrijven over mijn roadtrip van de afgelopen week met de bungeejump, het leren kitesurfen, de ochtendmeditatie op hett strand met dolfijnen, het watervalklimmen in Tsitsikamma national park, de dure hostelbarrekeningen en het reisspel met de gele auto’s… maar dat doe ik niet. Ik heb daar vandaag absoluut geen zin in. Ik zal te diep in mijn geheugen moeten graven en daar heb ik een hekel aan. Dat lijkt wel op werken.
Ik heb van alles beleefd hier en het is tijd om afscheid te nemen. De twee jongens, Baron en Timothy zag ik gisteren voor hett laatst. Emotioneel was het afscheid niet te noemen. De jongens die ik drie maanden lang heb mogen begeleiden laten weinig emotie zien. Ze vroegen alleen wanneer ik weer terug kwam. Toen ik antwoordde dat dat misschien volgende winter was, reageerden ze verbaasd geschokt. We schudden elkaars hand terwijl ze de auto verlieten, “Can I shake your hand again?” en we schudden elkaar nog een keer de hand. Toen liepen ze voor de zoveelste keer over de (voor mij als blanke) onveilige kruising om hun route door de township naar huis te volgen.
Na een dag waarop ik met ze naar het internetcafe was geweest om ze foto’s te laten uitzoeken van zichzelf om te laten printen en lamineren. En vervolgens zoals gebruikelijk met ze te lunchen, wit brood met mayonaise en frens bolony (soort boterhamworst) en ik beulde ze nog even af met het zwemmen. 5 ronden van 20 laps (in een 10 meter zwembad) en daartussen 2 a 3 minuten pauze. Zelf zwom ik ook mee en het deed me goed om te merken dat m’n conditie beter was. Dat streelt het ego toch maar weer. De conditie voor het voetbal zal flink tegenvallen op het grote veld, dat weet ik al wel. Wie weet zie ik ze ooit nog weer, maar ik wens ze het beste. Het gaat me toch aan ’t hart om te weten dat de jongens beperkte kansen hebben. Opgroeien zonder vader, in een buurt waar moord en verkrachting vaker plaatsvind dan. Ik weet niet als wat, ik hoor ook alleen maar verhalen. Wat waar is weet ik niet. Dat het niet ideaal is, is wel zeker. Dat het beter kan is de trieste waarheid. Maar dat is in Holland ook zo, in Beilen is ook niet alles rozegeur en zonneschijn. Lijden is overal. Ik probeer waar ik ben de zon even te laten schijnen en hoop te brengen.
Afscheid zal ik ook nemen van Jeanette en Abduraghman, maandag op de braai van ons hostel. Jeanette, het Deense meisje die als reisleidster diende en met haar driftige temperament toch een onschuldig en soms onzeker meisje bleek te zijn. Het was mooi om gesprekken te voeren waarin ze een andere kant liet zien. Verhelderende discussies werden gevoerd met Abdu erbij. De moslim jongen heeft iets bescheidens over zich, maar schijn bedriegt. Hij weet heel goed wat hij wil en soms is het moeilijk om hem niet hypocriet te vinden in zijn gelovige principes.
Dinsdag zal ik gaan eten bij Mama Africa ‘s avonds in Longstreet (de uitgaansstraat van de stad) met kitesurfende Nederlanders die werken in Zeeland en die ik hier sinds de laatste maand ken. Anna is daar 1 van en ook zij zal de volgende dag naar Holland vliegen, alleen reist zij met British Airways in tegenstelling tot mijn South African Airways. Michael, de jongen waarmee ik op roadtrip ben geweest, zal binnenkort doorreizen naar Vietnam, net als Keri, de derde Hollander van het gezelschap. Anna zal daar ook heengaan, maar een week later. Woensdag vlieg ik en donderdag kom ik om 14.15 uur aan op Schiphol met vlucht KL 1010 uit Londen.
Het is mooi geweest. Ik wil iedereen bedanken voor zijn of haar aandacht aan mij terwijl ik hier zat/zit. Ik ga terug naar Nederland en wil daar eigenlijk ook een hostel opzetten in Beilen voor (buitenlandse) vrijwilligers, waarvoor ik projecten wil gaan opzetten. Waaronder een filmfestival, wat me gewoon tof lijkt om te doen. Alleen moet ik een ondernemersplan hiervoor maken, en heb hierbij hulp nodig. Als iemand hier verstand van heeft en de tijd heeft om mij hierbij te helpen, graag! Tot ziens waar dan ook!