Zondag – Deze dag mochten Gail en ik met de twee 12 jarige jongens zwembroeken en drijfboards gaan kopen. We gingen ze ophalen met de auto, omdat de vorige keer het wachten te lang duurde. Toen kwamen ze met busjes die pas rijden wanneer het busje vol is. Vol betekend dan ook echt vol, dus de vertrektijden wisselen. Omdat ze echter in een gevaarlijk gebied wonen, hadden we op een veilige plek afgesproken. Dat had niemand echter aan hun doorgegeven, dus zaten zij een uur voor de ingang van hun township te wachtten en wij met z’n 2’n een uur in de auto. Dat ze echter bleven wachtten, toonde wel hun toewijding om mee te doen met het project. Zwemmen ging weer beter met ze (wij kloten ook maar wat aan als instructeurs) en de hotdogs werden gegeten. Het einde van de middag kwam Nick (Nieuw Zeelander) in het hostel en hij bood ons vervoer naar de Summer Sunday Night concert in Kirstenbosch. Daar wilde ik heen en met z’n 3’n gingen we. In een grote botanische tuin op de helling van Tafelberg werd het concert gegeven. Er speelde een band genaamd Mango Groove en de reactie van een Zuid Afrikaanse was: “Bestaan zij nog steeds?” Het was een mix van jazz en the Lion King. Ik vermaakte me wel.
Maandag – Ik was van plan om met Josefin naar Kaap de Goede Hoop te gaan, maar het weer was slecht, dus dat ging niet door. Zij had voorgesteld om met de fiets vanaf Simonstown te gaan. Gabriel, een Amerikaan, vertelde me echter dat dat 100km fietsen is. Die valkuil ging dus mooi aan mij voorbij. 100 km! Is ze gek geworden! Nu gaan we (aanstaande) donderdag. Dus deze dag ging ik maar weer naar het Social work office. Ik reed voor het eerst zelf in een Golfje en kwam veilig aan. Na het werk hield ik mijn siesta en ‘s avonds keek ik met nog wat lui een film van Al Pacino in de woonkamer.
Dinsdag – wederom social work. Ik vind het zo interessant dat ik vrijwillig (hehe vrijwillig…) aanbood om hele dagen te blijven ipv halve dagen. Das nog maar zes en half uur, maar toch. Daarna pikte ik mijn siesta weer mee (krachten zijn er om verdeeld te worden met het warme weer. ‘s Avonds had ik een Deens kerstdiner (het was op 10 minuten lopen afstand, maar ik kreeg het voor elkaar om door Duitsers afgezet te worden). Jeanette haar moeder was in het land en zij kookte voor ons een uitgebreide maaltijd met eend, aardappelen in schil, rode kool, gestoofde appels en bruine saus. Ik houd van eten en er was genoeg. Heerlijk! Abduraghman was er ook en nog meer bekenden van diverse uitjes. Tevens kreeg ik een uitnodiging voor een feestje op zaterdag in de stad, iedereen is zo gastvrij!
Woensdag – ik stap om 7.45 uur uit bed (wat mankeert me?) en doe m’n oefeningen. Daarna was het social work tijd en omdat we waren uitgenodigd voor het feest van Faldien (zijn kinderen waren geslaagd voor high school ‘matric’ en dat vieren ze groots) kochten we cadeaus voor ze. Na het werk waren we even bij Elouise ‘thuis’. Ze woont bij haar tante, die 71 oid is en grappig. Daar dronk ik een ‘cider’ bier (5,5% en het smaakte ok) en er hingen posters waarop stond:” Beware of the snake”. Ik dacht dat het grappen waren, maar de hele avond bleven ze serieus beweren dat die tante de slang door haar huis laat glibberen (alleen als hij gevoed is). Wie doet zoiets? Dus ik geloof het nog steeds niet. Het feestje vond plaats in Mitchels Plane, 1 van de meest gevreesde woon-areas in Kaapstad. De beide meisjes, Karen en Elouise, maakten me bang met hun gedrag (deuren op slot, tassen verborgen, niet te lang voor het stoplicht stilstaan, hard rijden). Was ik maar onwetend! Faldien is wijs met z’n kinderen en de hele familie en vrienden waren op bezoek en gingen met de kinderen voor een groot ‘Gefeliciteerd’ spandoek op de foto. Zelfs wij moesten erop met ze. Ach ja, ik ben de beroerdste niet en hoppakee, fotoglimlach en kodakmoment meegepikt. Toen stortte iedereen zich op het uitgebreidde diner. Wat kunnen ze kookten the coloured people, hoewel je ze niet zo mag noemen. Wat raar is, want overal waar je komt, wordt iedereen ingedeeld in ras. De tweeling van Faldien vertrok later in een gehuurde hummer limo naar hun ‘prom’ feest en wij moesten voordat het donker was vertrekken (Elouise reed en bepaalde). Dus moest ik nog snel een tweede ronde meepikken (veel te kleine borden!) en kregen we eten mee voor morgen. Ik at onderweg nog!
Donderdag – yes! We zouden kitesurfen vandaag, maar nee….het ging niet door. Er was geen wind. Vrije dag en even voelde ik me eenzaam. Voor het eerst in ZA en ik stuurde m’n beide zussen (bedenk me nu Marijke dat ik em ook best aan jou kon sturen, maar ik beantwoorde hun mails) maar een mail met m’n gevoel en daar stuurde Joost mij toch een enorm wijze beste mail terug. Hij quote zelfs zijn opa. Wat een man! Om mezelf op te beuren, besloot ik naar de film te gaan. Spud, een Zuid Afrikaanse film waarin oa John Cleese speelde. Het jongen-wordt-held verhaal beurde mij op en met hernieuwde krachten nam ik deel aan de happy hours van 6 tot 8 (en later) in een bar/restaurant aan het strand samen met Gabriel, Alan (Amerikanen) en twee Deense gasten. We vermaakten ons en uiteindelijk kwam ik er weg, me vasthoudend aan een rijdende auto, en staand op een longboard van een Nederlands meisje. Daarvoor was een Zuid Afrikaans meisje heel vriendelijk tegen me, maar dat deed ze bij iedereen, dus sprak ik de Nederlandse aan en dat was gezellig. We kwamen Robin (de barman) nog tegen op zijn date in de kroeg waar ik het licht niet uitdeed, want daar hebben ze mensen voor.
Vrijdag – ik heb m’n Home Affairs formulier ingevuld. Nadat ik met Karlijn heb gesproken over het verlengen van m’n visa, had ik eerst besloten om het niet te doen. Zij kwamen er tenslotte ook mee weg, maar omdat zij maar 90 dagen bleven en ik dat aantal met 3 overstijg, heb ik besloten dat het beter is om toch maar heen te gaan en de boel te verlengen. Doe’k volgende (lees: deze) week denk ik. Toen heb ik m’n kortingskaart bij de bioscoop maar gehaald, die kon je voor 2 rand extra krijgen, dus waarom niet en daarna spendeerde ik m’n tijd om foto’s op facebook te plaatsen en te versturen naar Ronnie. Dat pc gedoe kost altijd zoveel tijd. Maar al de berichten zijn fijn om te ontvangen, dank! ‘s Avonds was er een braai in het hostel en omdat m’n cabelcard-sunset-tocht op/naar de Tafelberg met Elouise en Karen niet doorging, braaide ik fijn mee. Het Nederlandse meisje van donderdagavond kwam ook samen met haar vriendin langs.
Zaterdag – (eemn tussen neus en lippen door….lang verhaal zo he? Maar wel leuk.) Dit was een hangdag. Wat te doen? Ik wilde gaan kitesurfen, maar nu waaide de wind te hard! Ironie. Aangezien ik (als ik wil kitesurfen) m’n materiaal moet huren en m’n budget beperkt is, heb ik na m’n les nog niet weer gekitesurfd. M’n bazin heeft nu korting voor me geregeld (zoals ze beloofd had) en ze werkt aan een betere oplossing. Ik besefte me dat ik bijna op de helft zit van m’n tijd en dus rap moet gaan oefenen. Goed, ik ben gaan hardlopen op het strand en de wind blies een grote plastic fles met me mee en daar deed ik sprintwedstrijdjes mee. Ik won! Hij gaf het op na een kwartier en strandde in de duinen. Ik liep nog even door en daagde vervolgens de golven uit. Zij wonnen, ik werd nat. Gelukkig rende ik in m’n zwembroek en ik dacht: “Als iemand me ziet, vinden ze me een groot kind met een baard.” Na terugkomst at ik m’n week oude pasta op (zonde om weg te gooien) en hing ik als een megaposter in het hostel. Een Duits paartje spreidde vandaag hun vleugels en ik stelde voor om voor hun vertrek nog even een milkshake te delen. Dat wilden ze wel en ze zeiden dat ik maar eens langs hun nieuwe flatje met zwembad moest komen. Nou dat meisje wil ik wel een bikini aanschouwen, pow, dus ik heb hun nummer! Vervolgens haalde ik m’n boodschappen met Jeanette voor het feestje van het dinsdag meisje in de stad. Even dacht ik eraan om een paar schoenen te kopen zodat ik op zondag kon gaan longboarden heuvelafwaarts met een groep van een gast die ik had leren kennen. Maar dat deed ik niet, omdat het longboarden niet doorging. Later meer hierover. Het feestje was gezellig, ik sprak met een architect die mee had geholpen aan de bouw van het stadion in Kaapstad en met Abduraghman, Heidi en Jeanette bespraken we het rasdebacle nog maar eens. Net als de jongen in de film van donderdag, loop ik soms met een schaamte/schuld rond in Kaapstad als ‘witte’. Ik merkte gewoon dat sommige ‘black’ people me met beschuldigende ogen bekeken (een klein percentage) voor wat de ‘whites’ tijdens het apartheidregime hadden gedaan. Conclusie discussie: niet schuldig voelen, het ligt aan die persoon zelf als hij dit de ‘whites’ nog kwalijk neemt. Vergelijkbaar met de huidige verhouding Nederland-Duitsland. Ondertussen smste de Australier Tryz mij nog dat hij een heleboel Amerikaanse college girls voor me had in Waterfront. De klootzak, ik had geen mogelijkheid om bij hem te komen en nu viel het feestje waar ik was opeens vies tegen. Na terugkomst in het hostel was Gabriel nog wakker en vroeg of ik zin had om met hem en Thor (zo noem ik de Deen waarvan ik de naam niet kon onthouden) een uurtje naar de kroeg te gaan. Niet te lang omdat hij morgen nog wilde kiten. Resultaat: een brakke zondag, na een paar uren kroeg waarin ik ontsnapte aan een Griekse schoonheid van 110 kg, een weddenschap verloor omdat het black meisje wel met me sprak, vieze shots dronk en uit een auto sprong en beloond werd door 2 dames met een stuk pizza (waar jammer genoeg banaan opzat). Straks maar eemn siesta houden in de hangmat. Net sprak ik Elwin nog even en dat is een goeie gast, een stille genieter op Ploep. Goed goan!