Vandaag is het loeiwarm. Het maakt me lui. Niet alleen de temperatuur maakt me lui, de naweeen van het kerstfeestje gister zijn hier ook debet aan. Vanaf 3 uur was er een lunch – spitbraai waar ik in participeerde. Dat was enig! Hehe wie gebruikt dat woord nog tegenwoordig ‘enig’ … te homoachtig denk ik. De braai was belachelijk in verhouding tot zijn prijs. Ze hadden een cateringbedrijf ingehuurd voor deze gelegenheid. Dat bleek geen goede keuze te zijn. Geen fantasie of variatie in de gerechten, saai en middelmatig eten. Ik heb liever Pietje Bening Piccola zijn pizza! Maar ja, das altijd een goede keuze!
Goed, vanochtend werd ik te vroeg wakker in het tweepersoonsbed van een andere kamer in het hostel. Kamps als je me de vraag weer zou stellen, zou ik ja antwoorden. Volgens Jeanette wilde haar ex mij donderdagavond nog in elkaar slaan. Jeanette deed het troostpraatje met hem zittend aan de bar, terwijl hij op afstand jaloers keek naar zijn ex en mij. In plaats van mij aan te vallen, eindigde hij huilend aan de bar aan het einde van de avond. Hij was nog niet over haar heen en dat was eigenlijk best zielig. Ik had het tafereel toen allang verlaten en hoorde het van Jeanette de volgende dag.
Het leven in het hostel is net een slechte soap. Er woont (letterlijk woont) een gast die zichzelf geen alcoholist wil noemen, omdat alcoholisten naar bijeenkomsten gaan en dat doet hij niet. Dat is dan ook het enige verschil. Hij heeft nu wel werk als zwembad schoonmaker, maar het eerste wat hij doet als hij vrij is rond 4 uur, is bier drinken, in slaap vallen op de bank, wakker worden en gasten vragen of ze zijn ‘wingman’ willen zijn in de kroeg. Af en toe blijkt hij zelfs ook succes te hebben bij de vrouwen. Gelukkig voor hem is John er nu, een Engelse vrijgezellen luchtvaartmaatschappij piloot die belachelijk veel verdient volgens eigen zeggen en nu elke avond/nacht met de alcoholist meegaat als wingman. Hoe zeer hij echter ook zijn best doet, hij heeft nog geen succes bij de vrouwen. Dan is er nog een Engelsman die Luke heet en hij vindt de grap ‘use the force’ maar flauw. Ik vind het heel grappig en ben de enige die het tegen hem zegt. Hij leek een geschikte kerel, maar toen hij mee uit ging vorige week, bleek dat hij een klager wordt wanneer hij drinkt. Niemand heeft daar behoefte aan op zijn vakantie.
De eigenaresse van het hostel is tevens politieagente in het weekend en heet Carla. Zij is ook m’n bazin voor het kitesurfproject. Ze is nog jong, begin 30 gok ik, misschien nog niet eens. Zij vindt het hypocriet om tijdens nachtcontroles mensen boetes te geven wegens ‘drinking and driving’ omdat ze het zelf ook doet. Dus geeft ze hen geen boete. Gabe of Gabriel is een Amerikaan en heeft een Argentijnse vriendin. Hij is een goeie gast en heeft nu weer klanten met zijn bedrijf ‘kitelife’ ofzoiets. Hij was twee weken vrij omdat hij geen klanten had die hij op sleeptouw kon nemen voor de ultieme kitesurf ervaring rondom Capetown. Dan is er nog Sara, een knappe Zweedse die morgen vertrekt. Daarom wil ze vanavond dronken worden, zodat ze morgen een kater heeft en heel slaperig is tijdens het vliegen. Dan zijn er ook nog blanke zuid Afrikanen (de zwarten noemen hen ‘boeren’) die hier in’t hostel verblijven. Ze bedoelen het allemaal goed, maar het zijn klootzakken. Ik heb niks met ze. Ze praten in de dorm terwijl ik probeer te slapen, maken teveel lawaai en lopen hier rond alsof ze de boel bezitten. Dat doet de alcoholist ook. Als ik tv kijk, komt hij binnen en ik weet dat hij dan voor de 6e keer de film ‘The other guys’ wil kijken. Hij reageert dan een beetje verontwaardigd omdat hij geen tv kan kijken en loopt weg naar de koelkast om bier te pakken. Hij zegt dat hij de film zo vaak kijkt omdat hij hem hilarisch vind, ik geloof echter dat hij zich niet kan herinneren waar hij over gaat en hem daarom opnieuw wil kijken.
Een kleine impressie van het dagelijks leven in het hostel. Elke dag heb ik wel wat te doen en vermaak me. Ik heb eindelijk een voetbal en ben er nu twee keer mee naar het strand geweest om me te vermaken. Quality time met de voetbal. Onderweg vragen allerlei zwarte mannen die op straat lijken te leven of ze even de bal mogen trappen. Voetbal leeft en ik geef ze de bal. Ze beginnen te lachen en ik hoop dat ze me niet neersteken. Dat is toch altijd een gedachte die in mijn achterhoofd hangt. Ook op het strand is de bal een magneet, maar ze laten me met rust als ik niet reageer.
Ik ben nu vrij van het project tm 3 januari omdat de jongens vakantie van ons krijgen om tijd met familie te spenderen. Dus ik zal eens even kijken wat ik ga doen op m’n vrije dagen. In ieder geval sunscreen kopen, want das essentieel! Joost, ik heb een verzoek. Wil je de elfstedentocht vertragen door op het ijs te gaan zeiken of een wak te hakken oid? Ik hoorde van m’n moeder dat ze het op de 28ste gepland hebben? Terwijl ik toch al een paar keer duidelijk in de columns vermeldde dat ik het niet wil missen! Groeten beste mensen!