Vandaag kocht ik een krant. De Volkskrant welteverstaan. Even om te weten wat men in de wereld belangrijk vind. Dagelijks mis ik de informatie niet, maar ik heb gemerkt dat algemene informatie handig is bij een pubquiz of voor de koetjes&kalfjes op feestjes.

Er stond van alles in, sport, politiek enzovoort. Elk stukje geschreven door een ander mens die de stand van zaken vertolkte vanuit haar of zijn ooghoek. Dat is wat ik het interessante vind aan de artikelen, de toon. Ik merk vaak dat in de woordkeuze een sfeer doorsijpelt, de mening van de auteur. Objectieve verslaggeving bestaat niet in mijn ogen. Twintig journalisten kunnen over hetzelfde onderwerp heel verschillend schrijven. ‘Zo kun je het ook bekijken,’ denk ik dan en leg het naast me neer. Telkens lijken het belangrijke bijzaken te betreffen die mijn wereld overslaan.

Geen spectaculaire column, eerder gezapig. Als een kabbelend beekje dat jou even onthaast. Alsof je staat te kijken naar een reiger aan de waterkant. Er gebeurd weinig, maar het is het stilstaan waard.