- 6 september 2020
- Alfons
- 2 reacties
Het kan ook anders. Niet zoals de kudde gewoon is, nee, het moet soms ook anders. Niet om het anders willen zijn, maar om de kudde bewust te maken dat het anders kan. Het dagelijks leven hoeft niet te gaan zoals het gaat. Het kan anders.
Ik zag een man op blote voeten lopen in de stad. Onze overbuurvrouw kent kleurenhonger. Een andere man loopt dagelijks door stad in dezelfde outfit. Nog een kerel zit bij de brug van het Groninger museum en hem begroet ik elke keer. Een buurman zit dagelijks voor z’n huis en maakt praatjes met voorbijgangers. Hij is met pensioen, daarin benijd ik hem. Gewoon voor je huis zitten, praatjes maken, weinig hoeven. Mooi leven, lekker hangen.
Allemaal anders en allemaal mens. Je kunt het zo gek niet bedenken of ergens is een mens die het doet of zich ermee bezighoudt. Er is een geloof dat zegt dat we allemaal één zijn. Dat we verbonden zijn. Waarom zijn we dan met zo velen? Zo verdeeld, gepolariseerd? Is dat omdat elk mens een mogelijk bestaan verkent om de nieuwsgierigheid van de mens als geheel de ruimte te geven? Daarom zijn we met zo velen, omdat er steeds meer mogelijk is wat ontdekt dient te worden.
Al die keuzes en wie heeft het recht te zeggen dat een keuze goed is?