‘Soms pik ik er mensen tussenuit en vandaag zijn jullie dat.’

Een avondje samen uit, mede mogelijk gemaakt door Foske die gewillig een nachtje uit logeren ging. Eerst een borrel bij het café, daarna een heerlijk hapje gegeten. M’n moeder zei het al: ‘Het is zo heerlijk als er voor je gekookt wordt!’ Samen op pad, even geen mama of papa spelen. Elkaar in de ogen kijken alsof je elkaar voor het eerst ziet, het glas heffen en proosten op een lange toekomst samen. Gesprekken voeren waarbij stilgestaan wordt bij de kleine momenten van alledag die dan groots blijken te zijn. ‘Waarom ben je eigenlijk bij mij?’ ‘Ja, waarom eigenlijk?’ ‘Je snapt m’n grapjes.’ ‘Terwijl ik de grappigste van ons twee ben.’ ‘Bestel jij nog maar een toetje.’ Dat deed ik en haar cadeau-avond leidde ons vervolgens naar de Stadsschouwburg. Op een doordeweekse woensdagavond, het  voelde daardoor als extra rijkdom. Rijkdom in vrijheid, gezondheid en geluk. Geluk verpakt in haar glimlach die de wereld betekent voor mij.

Bij de garderobe pikte Koos ons eruit om onze plaatsen te upgraden naar het balkon. ‘Geloof me, daar hebben jullie de beste plekken!’

‘Waarom pikte hij ons er eigenlijk uit?’ vroeg ze achteraf aan me. ‘Jij hebt gewoon zo’n kop,’ antwoordde ik. ‘Hah jij ook,’ gaf ze me terug. Toen we Koos weer zagen na de voorstelling vroegen we het hem. ‘Dat is toch leuk!’ antwoordde Koos.