Voor hen die niet bij m’n optreden op kuna konden zijn, dit waren de afsluitende woorden welke ik een ieder meegaf:

‘Ik bewonder de alledaagse held.
Degene die het gevaar tegemoet treedt ondanks het gevaar.
Degene die in het diepe duikt ondanks het risico.
Degene die moed vertoont, in moed ligt het heldendom verscholen.
Ik bewonder de alledaagse held die geen beloning of erkenning wil.
De automobilist die de plas naast de voetganger ontwijkt.
Degene die de deur openhoudt zonder te wachten op een bedankje.
Degene die ervoor kiest om de mindere te zijn.
De vreemde die erkenning geeft aan de ‘mindere’ voor z’n keuze om de mindere te willen zijn.

Erkenning geven, vooral aan een vreemde, vereist moed en is één van de mooiste cadeaus die je gratis kunt schenken.

Ik moet u wat bekennen. Ik vertelde u dat ik niet iedereen vertrouw en dat komt omdat ik oordeel. Veroordeel. Maar ik probeer dus in het dagelijkse leven wel het mooie in m’n medemens te zien, dat is mijn streven. Terwijl jullie binnen stroomden en een plek zochten, heb ik jullie geobserveerd. Dit is het mooie wat ik zag – Hier vertelde ik over de schoonheid van enkele aanwezigen, een paar voorbeelden waren – :

De broer die vanuit Leeuwarden was komen fietsen om naar z’n zusje en haar vader hen optreden te kijken. Alle vrijwilligers van het festival die keihard belangeloos werkten om een ieder een warm welkom te geven, m’n vriendin die me ziet, m’n ouders die er waren, m’n vriend die communicatief incapabel lijkt soms, maar er altijd voor me is.

Dames en heren, wij kunnen alledaagse helden zijn.
Vertoon moed, trotseer het gevaar.
Oordeel minder, vertrouw meer.
Geef erkenning.
Één vd mooiste cadeaus die je kunt geven.’

Volgende week Kuna II – 2020…
want er komt een einde aan alle goeie dingen.