Kuna 2017
  • 26 juni 2017
  • Alfons
  • 0 reacties

‘Moi.’

Lohues komt altijd opzetten in’t theater met deze begroeting. De lichten gaan uit, de spot komt op het podium, hij komt vanachter de coulissen en kiekt het publiek eens eemn aan. ‘Moi,’ glimlacht hij dan en het publiek glimlacht terug. Dat liekt mij ook wel wat.

Ik heb mij weer opgegeven, 27 tot en met 30 juli is’t zover – Kuna festival 2017. Maar wat heb ik mij op de hals gehaald? Over exact een maand vangt het aan en ik heb geen idee wat ik wil gaan doen. Tot overmaat van ramp sta ik deze keer alleen op het podium. Vorig jaar was de Nachtegaal van het Dwingelderveld mijn steun, maar dit jaar is ze zwanger en druk met andere mooie dingen.

Ik ben dus druk bezig met uitstellen. Kampioen ben ik erin geworden. Ik stort mij van de ene afleiding in de andere terwijl in mijn achterhoofd Kuna schreeuwt om aandacht. ‘Wat ga je doen?’ vraagt hij. Ik groet hem vriendelijk en zet Netflix aan.

Gelukkig huist er ook een andere stem in mij die tegenwicht biedt aan die in mijn achterhoofd. Een geruststellend, kalmerend vertrouwen fluistert hij mij toe. ‘Komt wel goed joh. Als het zover is, ga je wel aan de slag.’ Angstvallig vertrouw ik op die stem. Ik weet in ieder geval hoe ik opkom – MOi!

Er zijn nog geen reacties