Eind november vorig jaar zag ik de oproep voorbij komen – ‘Kuna festival zoekt artiesten voor zomer 2016, geef je op!’
Een nieuwsgierig verlangen stak z’n kop op bij’t lezen, maar ik liet’t een week bezinken. Ik had immers geen act. Het enige wat ik bezat was een half boek en een stem. Na een week was het kriebelende gevoel sterker geworden, ik wist dat ik eraan toe wilde geven en gaf me op. Voorlezen en zingen, dat zou ik gaan doen. Een sprong in het diepe en erop vertrouwend dat alles goed kwam.

Het is nu maandag, het festival ligt een dag achter ons en ik gedij op een fijne nawee. Wat was het leuk! Onbeschrijfelijk soms. Het moment dat ik het podium besteeg vervulde mij elke dag op een andere manier. Dan verdween ik in een tunnelroes die na ’t applaus open spatte, alsof m’n zintuigen alles weer binnenlieten. Een stroom van waardering, dankbaarheid en lofuitingen kwam onze kant op en ik waadde er doorheen. De stroom voerde mij dronken van erkenning, ze hadden mij gezien en met open armen ontvangen.

Het bracht veel teweeg. Ontroering aan alle kanten. Bij bekenden, bij onbekenden. Een traan in de ogen van een vriendin, een hartstochtelijke knuffel van m’n zusje en van m’n nichtje, een brok in de keel van m’n vrienden, en m’n jubelende vader. Hij stond elke dag met open armen, een grote glimlach, dwalend door het publiek te barsten van enthousiasme. Hij raakte in vervoering en sprak met iedereen. Mijn moeder bleef rustig zitten. Zij genoot groots van binnen, keek om zich heen om te peilen wat er gebeurde en omhelsde me na afloop.

De gemoedelijke sfeer van het Kuna festival triomfeerde over alles. De vrijwilligers die hun ziel erin hadden gelegd, werden gevierd om hun inzet. En boven alles ben ik dankbaar. Voor de vrienden die de moeite namen om bij ons op de camping te verblijven, voor een ieder die een kaartje kocht, voor de vrienden die op fietse kwamen, voor de (schoon-) familie die telkens op kwam dagen, voor de onbekenden en hun inspiratie. Voor het leven zelf en de keuze die ik eind vorig jaar maakte. Voor de Nachtegael van het Dwingelderveld, mijn steun en toeverlaat op’t podium. Voor mijn Mooierd, mijn rustpunt en allerliefste. Tot volgend jaar Kuna, bedankt voor de uitnodiging!

www.gezapigejackpot.com – daar kunt u mijn boek voor 10 euro bestellen zodat ik vaker bovenstaande kan beleven.