Vandaag is hij jarig, 24 jaren jong. Mark van harte gefeliciteerd! Hij zal vandaag bij Picola Roma pizza gaan eten en de eigenares heeft een verrassing voor hem in petto. Misschien dat Pietje ook nog een duit in het zakje zal doen. Zaterdagavond heb ik enkele uren met hem mogen spenderen en ik wilde hem laten zien dat hij de moeite waard is. Want volgens mij is het een goeie jongen, die zichzelf teveel wegcijfert. Hij kent iedereen op het terras en begroet ze allen ongegeneerd. Al vanaf elf uur vanochtend zit hij aan het bier en nu, minstens twaalf uur later, staat er weer één voor hem. Hij heeft er genoeg van geeft hij aan, geen bier meer voor Mark. Zijn handen zijn vuil omdat hij op het TT terrein was gevallen terwijl hij bier haalde. Pietje merkte scherp op dat hij zijn handen ook had kunnen wassen. Pietje kwam aan met een jonge collega en ze namen een Tompoes gebakje met hen mee. Mark had vrijdagavond bij Picola getrakteerd op Tompoezen en er was één over gebleven. Na twee kleine happen was het zover, de jonge collega batste de Tompoes recht in Mark z’n bakkus! Een goeie grol, met de kanttekening dat Mark het niet verdiende. Als we later met z’n tweeën bij Isis zitten en de klok heeft twaalf uur geslagen, feliciteer ik hem. Ondertussen zet de baas mijn aangevraagde verjaardagsnummer op en iedereen zingt ‘Lang zal die leven’! Mark krijgt vuurwerk in zijn eten en felicitaties van bekenden. “Ik ga slapen zo. Moek je nog terugbrengen naar Koos?” Ondanks mijn ontkennende antwoord, fietst hij met me mee terug naar de kroeg. “Maar ik ga niet mee naar binnen,” kondigt hij aan. Als we bij de kroeg aankomen, besluit hij toch even mee naar binnen te gaan. “Even een rondje lopen om te kijken of Pietje er nog is!” Pietje was er niet en Mark has left the building! De jongeman van 24 gaat op huus aan om zijn welverdiende slaap te verkrijgen. Hij heeft het verdiend en hij verdient nog meer, maar het jammere is dat je niet altijd krijgt wat je verdient. Volgens mij heeft hij zich geschikt in zijn rol als onnozele hals, maar hij verdient beter. Maar net als de vraag die Fix up al eerder in een column stelde: “Weet hij dat zelf ook?”
Na deze woorden voor M. Lubberts A K A ‘Jannus pak me nog een keer’ ga ik over op het strelen van mijn eigen ego door over mezelf te schrijven. Wat heb ik weer een bulte mette maakt! Op het TT circuit heb ik poezen zien lopen waar menig man zich in gedachten aan vergrijpt. Dat was vrijdag overdag en de avond bracht me in Groningen. Daar ga ik het over hebben aangezien ik (tijdens het schrijven) de afgelopen 24 uur van mijn leven daar spendeerde.
Een borrel met oud collega’s voerde de toon van half negen tot kwart over twaalf. Mijn laatste trein was inmiddels vertrokken en dat hield in dat ik mijzelf moest vermaken in Groningen tot de eerste trein van half zeven richting Beilen. Geen probleem! Meestal als ik me geen zorgen maak over wat er gebeuren gaat, gebeuren de mooiste dingen en zo ook deze nacht. Steven belde me terug en hoppakee, hij was in de stad. Even later verscheen ook David op het toneel en was het plaatje compleet. Ik had de jongens al een tijd niet gesproken of gezien, dus ons weerzien was nostalgisch. Met hen zou ik me zeker wel vermaken tot aan die eerste trein. We bezochten het Pakhuis welke getypeerd wordt als de ‘nieuwe Kar’. Folkert zei het vandaag al, de Kar heeft weinig nieuwe jonge aanwas in zijn bezoekerspubliek en sterft langzaam een pijnlijke financiële dood, mocht deze trend zich doorzetten. Ik roep u allen op om de Kar in Groningen met regelmaat te gaan bezoeken of, mocht de tent niet van uw gaarding zijn, gooi dan eens in de zoveel tijd een tientje naar binnen. Dat zal de baas goed doen.
Nu heb ik al twee keer in deze column de titel ‘de baas’ getypt en elke keer doet dat me denken aan onze Elwin D. Heeft hij het toch voor elkaar om zijn persoon met deze titel te verbinden. Herhaling is de kracht.
Tot in de vroege uren heb ik mij vermaakt met Steven en David. Steven is aan de oppervlakte een opper pessimist, maar in de diepte toch op zoek naar enige hoop en zingeving in het leven. Ik vind het mooi daar met hem over te kunnen spreken. Tevens heeft hij alweer een jaar dezelfde vrouw en dat is hem gegund! David moet altijd de overtreffende trap bewandelen en gaat trouwen! Dat is mooi, want ik houd van feestjes! Hoewel hij het bruiloft onderwerp vooral richt op waarschuwingen naar ons toe: “Waag het eens om op de bruiloft zelf mij voor lul te zetten. Ik kan het hebben, tegen mij mag je alles doen wat je wilt… MAAR doe m’n aanstaande vrouw geen verdriet, of het zal je bezuren!” David David David, als je een staart had, zat ie tussen je benen. Dat heet nu eenmaal karma. Of zoals Justin Timberlake het zong: “What goes around comes around!” Die Justin is me trouwens wel dé man! Poeh poeh poeh… ik hoef alleen maar Jessica Biel te zeggen en de mannen weten genoeg.
Binnenkort staat David trouwens met zijn band Eisenhower in een uitverkochte Melkweg in Amsterdam. 4 juli is dat volgens mij, wat op een maandag is en op een maandag met 2000 plaatsen uitverkocht zijn, vind ik een knap staaltje voor debuterend talent.
De nacht eindigt, de dag begint en dat doet hij met de aluminium kip! Met zijn drieën eten we Häsret broodjes en zitten op een muurtje tegenover de Oosterstraat. De straat van de Vera waar Thomas zijn ding doet. David vraagt aan ons wat een aluminium kip ‘daar’ doet. Steven en ik kijken, maar nergens kunnen we een ‘aluminium kip’ ontdekken. David besluit te gaan jagen en aan de overkant van de straat wordt hij een desillusie rijker. Het blijkt geen kip te zijn, maar een gewoon vel foliepapier dat in geen verste verte op een kip lijkt! Als David onze jager was geweest in vroegere tijden, dan was onze stam uitgestorven van de honger en trof men al zijn pijlen aan in bomen, struikgewas en liepen de dieren zonder vrees!
Als ik hen verlaten heb en om half 8 door Beilen fiets, ontdek ik Herwin Kamps die zijn hond uitlaat. Voor hem is de dag net begonnen en over een uur zal hij met Chantal naar het TT circuit fietsen. Waarschijnlijk onder het genot van een wijntje, terwijl de rest zijn tweede biertje in Hooghalen ter hand neemt.
Na vijf uurtjes slaap, help ik Pottie even door verhuisdozen op te halen bij haar Leads winkel in de auto van Klaasio. En terwijl ik rijd, denk ik: “O goi o goi, dat giet al weer aardig goed.” Het valt me mee hoe fris ik ben. Leow geeft het me ’s middags nog even fijn terug op het terras bij het Nieuws café: “Je ziet er fris uit en veelst te bruin met die kop van je!” “Zo ist leven!” Beiden vragen we ons af waar Hoan nou eigenlijk gebleven is en nemen we het ons kwalijk dat we dat niet weten. Later lost Folkert haar af en zit ik met hem te praoten over alles en niets. Ook hij is arbeider geworden en hij refereert aan een column van me. “Tiz kakwerk wat ik nu doe, maar niets is goed genoeg, behalve het werk als helikopterpiloot.” Als ik het geld had, gaf ik hem 40.000 euro zodat hij de opleiding kon volgen. Dan grap ik dat de enige tip die ik hem kan geven rondom geld sparen is dat hij niet op het dak van een auto moet gaan liggen, want dan vliegt het rap de deur uit. Een trieste waarheid. De garagehouders verneuken ons waar we bij staan. Lafaards! Gespuis! En ik kan er niets tegen doen omdat het mijn eigen schuld is. En ik vraag mezelf af in hoeverre de mens toerekeningsvatbaar is wanneer hij lazarus is? In hoeverre is hij verantwoordelijk voor zijn eigen daden? In Frankrijk kun je iemand vermoorden en je beroepen op het feit dat het een ‘crime passionelle’ was en ermee weg komen. Ik zou in Nederland wel zo’n regel willen rondom alcoholgebruik, de ‘crime alcoholli’. Waar men zich op kan beroepen als ze een deuk in het dak van een auto maken door erop te gaan liggen terwijl de auto filmscène aan gort rijdt.
Heb ik mijn ego gestreeld? Nee, dat deden David en Steven al in de kroeg voor mij, door mij een prima kerel te noemen en dit te onderbouwen met wetenschappelijk bewijs. Sluit ik hiermee af? Nee. Ik wil nog even refereren aan Paulien, een oud collega van me. Ze zei dat ze een hekel heeft aan mensen die klagen, schreeuwen en tieren tegen het Nederlandse elftal. “Dat geeft negatieve energie af en dat kunnen we niet gebruiken!” Ik denk dat ze gelijk heeft. Het kan me niet schelen hoe het Nederlandse elftal speelt, zolang we alles winnen, vind ik het prima!