‘Heb je me gemist?’ vroeg ik haar. ‘Nee ik was druk bezig. Heb jij mij gemist?’ ‘Ik lag in een hoek te huilen van eenzaamheid.’ ‘Slijmbal.’ M’n vriendin was een festival weekend weg.

‘Denk je dat alle stellen het zo leuk hebben als ons?’ ‘Dat hoop ik voor ze.’ Ze nam een slok van haar bier. De oppas zat thuis en wij zaten in de kroeg om de hoek. De babyfoon redde het qua bereik niet, we hebben het geprobeerd. Woensdagavond, trainingsavond, ik proostte op m’n teamgenoten. De kroeg bezat een klein gezelschap, ik houd wel van de rustige sfeer. Naast ons kwam een man alleen zitten. Hij dronk twee pinten en vertrok weer. Toen hij naar binnen liep om te bestellen, nam hij z’n rugtas mee. Veiligheid voor alles. Na een klein half uur namen een jongen en meisje naast ons plaats. Duidelijk geen stel, ik vermoedde dat hij op mannen viel, maar m’n vriendin dacht juist dat hij zich blind staarde op haar. Zij sprak over het leven in haar dertigers en hoe dat haar tegenviel. Vroeger toen ze negentien was, kocht ze dildo’s voor al haar vriendinnen. Daar werd het verhaal interessant, maar m’n glas was leeg en ik besloot een zak chips te halen bij buurman snackbar. Daar had ik lang over getwijfeld want even leek het alsof hij sloot. Toen een kwartier later er toch nog iemand naar binnenstapte, besloot ik dat het paprika chips zou worden. Dat mag namelijk op dat terras van de buurtkroeg, oh wat fijn.

Onze conversatie dwarrelde van grapjes naar diepgang en weer terug. ‘Thuis lijk je niet te zitten wachten op diepe gesprekken,’ zei ik haar. ‘Klopt, dat is voor de kroeg bedoeld,’ grapte ze. ‘Zullen we dit vaker doen?’ ‘Ja, maar de oppas kan niet altijd.’ Dus we hebben net zo’n babyfoon app geïnstalleerd op de telefoon voor het betere bereik.