Levenslang
  • 18 september 2022
  • Alfons
  • 0 reacties

Als ik een column schrijf, dan voelt dat als een verantwoordelijkheid. Want wat wil ik u meegeven? Een lach, een waarde, inspiratie of tips over elektrisch longboarden (de goede kant naar voren richten). Verantwoordelijkheid voelt serieus en de rebel in mij hoeft niet serieus te doen. Remt m’n gevoelde plicht naar u toe, mijn vrijheid tot zelfexpressie?  

Remt of ontneemt? Wat is het verschil tussen beide? Afremmen houdt in dat er nog wel zelfexpressie wordt gegeven, maar niet op de snelheid die ik wil. Ontneemt betekent dat er geen zelfexpressie is. De column is een voorbeeld van mijn zelfexpressie, dus ik ontneem hem mezelf niet.

Ik ben degene die dit doet inderdaad, terwijl ik in eerste instantie schreef dat ‘m’n gevoelde plicht naar de ander’ hetgeen was wat mij afremde. Ik rem mezelf af is een correctere weergave van de stand van zaken. Ik houd rekening met de ander voordat ik wat zeg. Ik censureer mezelf, terwijl ik vroeger tegen m’n moeder zei dat ik altijd mezelf wil zijn. Die ambitie bezit ik nog steeds, ik weet gewoon niet goed hoe ik dat altijd moet doen. Gelukkig weet ik het wel steeds beter.

Wat is zelfexpressie eigenlijk? Het uitdrukken van hetgeen ik voel (in alle situaties)? Wat als ik me niet op m’n gemak voel of geen idee heb wat ik voel? Wat als het leven al verwarrend genoeg is, durf ik dat dan toe te geven? Weet ik altijd welke plicht ik voel naar de ander? Stel je toch voor dat je een leven lang hebt om dat uit te vinden…

Er zijn nog geen reacties