Loslaten
  • 28 oktober 2013
  • Alfons
  • 5 reacties

Om los te laten is liefde nodig. Loslaten betekent niet dat ’t me niet meer uitmaakt, het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan oplossen of doen. Loslaten betekent niet dat ik ‘m smeer, het is het besef dat ik de ander ruimte geef. Loslaten is niet het onmogelijk maken, maar het toestaan om te leren van menselijke consequenties. Loslaten is machteloosheid toegeven, hetgeen betekent dat ik het resultaat niet in handen heb.
Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven. Het is jezelf zo goed mogelijk maken. Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om. Loslaten is niet oordelen, maar de ander toe te staan mens te zijn. Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen, maar het anderen mogelijk maken hun eigen lot te bepalen. Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen, het is de ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.
Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren. Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten, maar elke dag nemen zoals die komt. En er mezelf gelukkig mee prijzen. Loslaten is niet anderen kritiseren of regulieren, maar te worden wat ik droom te zijn. Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, maar groeien en leven voor de toekomst. Loslaten is minder vrezen en meer beminnen.”
Ik wilde dat ik deze tekst had geschreven, maar ik quote hier Nelson Mandela. Wat een man. Een voorbeeld. Als ik een tatoeage van helden zou nemen, zou hij erbij staan.
Met deze tekst maakte hij mij praktisch duidelijker in hoeverre ik verantwoordelijk ben voor het geluk van ‘dé ander’. Mijn medemens. Dat is een vraagstuk voor me. Het volgen van een altruïstisch gevoel, of het schijnbare egoïsme. Ik herlees de tekst. Dat zal ik nog vaak doen.
De woorden ‘beheersen’ en ‘naar mijn hand zetten’ doen me denken aan ‘de controle’ die we vaak willen hebben over het leven. Als je eenmaal accepteert dat je dat niet hebt, dan geeft het niet dat je in een file belandt, dat je haar in de war raakt door de regen, of dat je niet weet wie je bent.
Het ene antwoord, levert weer een andere vraag op. Want als je geen controle hebt over je leven, hoe bepaal je dan je eigen lot? Het is leren leven met angst & liefde.

Gert
28 oktober 2013 - 13:18

Mooi

Zussie
28 oktober 2013 - 18:09

Dankjewel voor het delen van deze tekst..
Indd 1 om nog vaak terug te lezen.

Marja
28 oktober 2013 - 21:35

Als je loslaat, heb je 2 handen vrij……

chantal
28 oktober 2013 - 22:01

lijkt wel beetje op celestijnse belofte….moeten we allemaal nog van leren

Boom2
2 november 2013 - 07:14

Mooi dat je eindigt met angst en liefde. De basis-emoties. Binnen elk samenwerkingsverband het enige wat er toe doet. Of het nu een fietswinkel, een familie of een multinational is. Naarmate er meer wordt losgelaten is er minder angst en meer kans op liefde.
Maar hou het stuur van je fiets goed vast; het wil nog wel eens waaien tegenwoordig.