meningen
  • 15 augustus 2016
  • Alfons
  • 1 reactie

‘Nog even over dat gesprek van ons, dat ik niet altijd een mening klaar hoef te hebben. Vandaag zei mijn zus letterlijk tegen mij: ‘Je MOET een mening hebben!’’
Kate stuurde dit bericht gisteren naar Lulu en mij.

Enkele weken terug waren we met z’n drieën op pad, een kleine roadtrip. Op een gegeven moment belandden we in een gesprek waarin Lulu en ik Kate uitlegden hoe wij discussies met anderen ervoeren. Vaak komen er discussie onderwerpen aan de orde waar Lulu en ik geen mening over gevormd hebben en dan ontstaan er vraagstukken (bv. op’t werk) over hoe we ergens mee om moeten gaan. Terwijl anderen discussiëren, observeren wij om ons een beeld te vormen van het gehele plaatje. De ene collega oppert soms een goed punt, terwijl de oppositiepartij ook een goed punt oppert. Dit leidt (uiteindelijk) vaak bij Lulu en mijzelf tot een kern en dan valt bij ons het kwartje. Dan weten we opeens hoe de vork in de steel zit en durven wij onze mening naar voren te brengen. Een mening waar we achter staan omdat we denken het hele plaatje duidelijk te hebben.

‘Het komt ook vaak voor dat het kwartje niet voor ons valt,’ en Lulu vertelde dat ze dit op haar werk uitte en dat dit verhelderend werkte voor collega’s. Omdat ze hen bewust maakte dat er een groter geheel was die ze niet overzagen.

Lulu zei dat ze hierdoor minder twijfelde aan zichzelf. Vaak voelde ze de druk van anderen om een mening te moeten hebben over een onderwerp en wanneer zij die niet had, dan voelde zij zich onzeker.

We hoopten Kate te overtuigen dat het niet erg was om soms geen mening te hebben. Dat het niet erg was om te twijfelen en dat het moed vergt om in onzekerheid te leven.

chantal
18 augustus 2016 - 12:08

is moeilijk soms…maar overal een mening over hebben is zo vermoeiend!