Als ik op zoek ben naar antwoorden, trek ik me wel eens terug in de rust van de natuur op Ter Horst of Spier. Dan hoop ik dat de natuur me van antwoorden en inzichten verschaft waar ik op dat moment om verlegen zit.
Ook nu had ik mijn weg naar het bos weten te vinden op mijn longboard. De onrust volgde getrouw als mijn schaduw, hoewel ik hem graag had zien gaan. Ik sloeg het Klufterpad in en begon te lopen. Het was fijn weer en zonnestralen wisten elk plekje te bereiken. Paardenuitwerpselen versperden af en toe mijn weg en bladeren begonnen de grond alweer te bedekken. Hoewel ik vergeven was van deze groene en frisse omgeving, ging ik gebukt onder de vragen die me om de oren sloegen. Vragen waarbij ik geen één duidelijk kon zien wat ze vroegen. Welke onrust achtervolgt me? Levensvragen lieten me wankelen op de sokkel die het leven mij gaf. Soms kan ik mij daar heel gemakkelijk in verliezen. Dan geloof ik dat mijn sokkel onder de last zal bezwijken en het leven mij zal vloeren. Andere keren zie ik heel duidelijk welke angst het is die mij dit gevoel geeft. Dan ben ik gemakkelijk in staat om even van mijn sokkel af te stappen en de angst bij zijn lurven en kladden te pakken en hem een pak op z’n donder te geven. Op het leven probeer ik grip te krijgen, maar vaker merk ik dat hoe meer ik mijn best doe om grip te krijgen, hoe lastiger het wordt.

Als ik een boom zie staan in de groen paars gekleurde heide, bekruipt mij het gevoel dat ik daar heen moet lopen. De zon belichtte hem namelijk zo alsof alles om hem heen in het duister viel. Terwijl ik het gaas overstap zie ik in de verte koeien grazen. Zowel het hekwerk en de koeien zijn bewijs dat de mens hier al is geweest. Waar kan ik me in Holland helemaal ‘Into the wild’ voelen? Zodra ik de boom nader waar ik uit wil rusten, zie ik dat hij omgeven is van de koeienuitwerpselen. Daardoor lijkt hij niet perfect, maar als ik verder ga, dan blijkt dat alle bomen ‘niet perfect’ zijn. Waar moet ik nu uitrusten? Waar moet ik mijn onrust kwijt raken door diepe overpeinzingen of overgave aan de rust van de natuur? En hoe meer ik loop en zoek, hoe meer ik besef dat ik het antwoord hier niet ga vinden. Hoe zeer ik mijn best doe om de ‘juiste’ plek te vinden, des te meer ik besef dat mijn zoektocht symbolisch een antwoord in zich behelst.

Ik zocht de ‘perfecte’ boom. Stak al mijn energie hier in, in deze zoektocht. Tot ik mij besefte waar ik mee bezig was: ‘Grip krijgen en controle.’ Dat lukt niet! Het verlangen naar ‘grip en controle’ komt voort uit de angst voor onzekerheid. Door die angst ging ik op zoek naar een plek waar ik dacht veilig te zijn. Geen onzekerheid. Want onzekerheid is beangstigend blijkbaar.

Het is in mijn ogen alleen beangstigend als ik niet gelooft dat alles goed komt! Dat het leven mij een les te leren heeft en wat mij ook overkomt, het komt allemaal goed. Als ik daar werkelijk in geloof, dan ben ik ook niet meer bang voor de onzekerheid. Potverdrie, ik geloof dat ik dat wel geloof. Net als ‘alles is liefde’.