De dag begon ik chagrijnig. Geschorst door die apen van de KNVB. Ik hoop dat ze mijn boetegeld besteden aan zoektochten naar betere (Engelse) scheidsrechters. Chagrijnig dus, zelfs de open armen van Martin boden geen soelaas. De wedstrijdbespreking, de warming up op het hoofdveld (extra zuur), de spanning van de wedstrijd…ik vond er niets aan gister. ‘Gelukkig’ deelde ik het lot samen met Dam. Afgelopen zomer spraken we elkaar in de kroeg. ‘Wat ga je dit jaar doen?’ vroeg ie. ‘Ga je nog weg?’ ‘Nee, geen Zuid Afrika dit keer.’ ‘Ok, dan spreken we nu af dat we kampioen gaan worden!’ ‘Bij deze!’ ‘Moet je wel twee keer in de week gaan trainen, dat heb je nodig.’ ‘Ik weet het, doe ik.’
Zo gezegd, zo gedaan! Terwijl dat lot vervuld werd, zaten wij, de beloftemakers, de boel te aanschouwen. Machteloos kijkend hoe de nul één werd gemaakt, meelevend met Jos en heel het team. Gelukkig kwam daar de oersterke en man van het seizoen, Mark Seubring. Op de pantoffel nam die em en de stand was weer gelijk. Pfieuw. Nu zouden we zien waar het schip ging stranden. Wat leefden we mee en ik was niet bij machte om m’n camera steady te houden. ‘Jos Jansen, film jij maar, ik ben te zenuwachtig.’
‘Krijgt ie em? Haha hij krijgt em, fantastisch! Als ik scheids was, had ik em niet gegeven,’ zei iemand. Het maakte mij niet uit, Mark gaat em nemen en das een zekerheidje. Twee één, hoera! Gaat Marten nu warmlopen, hoe fit is Sjakie dan nog? Nee, Sjakie moet je gewoon laten staan. Die man zie je een hele wedstrijd niet, en dan BAM slaat ie toe (zoals hij tegen Aljon had voorspeld). ‘Het was een mooie aanval,’ zo zei hij achteraf zelf, ‘en ik tik em met rechts binnen in de verre hoek.’ Waar de geblesseerde keeper nooit bij kon, heel slim van de man! Sjakie rende blij weg en zoende het Fit Boys logo op zijn shirt! Wat een kerel! Edwin juichde met Sjakie zijn ouders, zijn pa sprong op en neer!
Toen was het tijd om de dug out op te zoeken. Dam, Ed, Jos, Rik en ik liepen die kant op, want de vraag luidde – Hoe stond het ervoor bij Hollandscheveld? Ondertussen had Marten al gescoord, want hij was te snel. Dat is hij altijd al, maar nu scoorde hij ook eindelijk zijn verdiende treffer en onze vierde. Bij de dug out is de sfeer uitgelaten, maar kalm. Want er was nog niets bekend over onze concurrent. Nog tien minuten te gaan.
Schitterend! Jermo, die op dreef was, en de beste voetballer van de cvv Fit Boys wordt, maar nu als talent nog niet constant presteert, geeft een voorzet en Jos tikt em in! Een terechte beloning voor Jos, die de wedstrijd mal begon, maar in de rust ff zichzelf tot kalmte bracht en zich de kop niet liet gek maken. Wat een herstel! Dan komt daar het verlossende nieuws…ONGELOFELIJK! WE ZIJN KAMPIOEN!!! HOSSEN, SPRINGEN, JUICHEN, OMHELSINGEN, TRANEN, VREUGDE EN BLIJDSCHAP…WE ZIJN KAMPIOEN!! HAH in jullie gezicht scheidsrechters van de laatste weken en ook jouw gezicht Hollandscheveld grensrechter met je onterechte gevlag! VIND IK HELEMAAL BLIJ EN WE FEESTEN MET HOOFDLETTERS EN UITROEPTEKENS!!
Vandaag zie ik beelden terug op mijn camera, op facebook, lees alle statussen en vind ze leuk. Want hoewel de brakheid mijn lichaam beheerst, ZIJN WE KAMPIOEN!! Wij zijn Fit Boys en wij zijn de beste! Op mijn telefoon zie ik gemiste gesprekken van mijn beste teamgenoten, mijn moeder vertelde dat ze bij m’n bed is geweest om te vragen wat ze tegen Sjakie moest zeggen, die gisteravond langskwam om mij mee te nemen naar de pizzeria (ik wist er niets meer van). Ik schaam me dood tegenover haar. Tjonge jonge, was het weer zover. Ziek door de drank, het roken van een sigaar en de helft van het feest gemist. Das ook ongelofelijk. Maar ja, het is een verhaal. Mijn verhaal. Die ik nog jaren zal vertellen. Over dat ene seizoen dat wij kampioen werden en hoe wij dat uitbundig hebben gevierd. In één geweldige roes naar de kloten! Bedankt teamgenoten en ALLE Fit Boys mensen, het was geweldig!!