In het donker van de nacht heb ik de zomer in mijn bol. Wat is het toch fijn om op mijn werk de vrijheid te bezitten om mijn column te schrijven. Luxer zal ik het nooit krijgen. De zomer laat waarschijnlijk zijn laatste stuiptrekkingen zien deze dagen. Echter met de opwarming van het klimaat weet je het maar nooit. Vanmiddag besprak ik met mijn buren de teloorgang van de mens. ‘Is het niet aan oorlog, dan wel door het klimaat dat de mens aan zijn einde komt,’ sprak mijn bebaarde Hongaarse vriend. Weinig opbeurend edoch glinsterden zijn ogen.

Niet alleen kan ik de column schrijven, tevens bezit ik tijd deze nacht om een goeie tandarts te zoeken in stad. Ik moet u bekennen: ik hekel de tandarts. Irrationeel of niet, de klootzakken jagen mij van tevoren al enige angst aan. Er komt namelijk altijd meer gedoe van dan ik op zit te wachten. Een collega wees mij op een tandarts welke niet boort! ‘Hosanna op aarde!’ dacht ik, ‘daar wil ik heen.’ Hij zit echter in Sneek en gebruikt een techniek die niet vergoed wordt door de verzekeraar. Tja, das eigenlijk experimenteler dan ik wil, maar ik vermoed dat ik hem ooit eens zal bezoeken.

Over de tweehonderd woorden zit ik al, daarom sluit ik af denkend aan m’n zusje.