Ze opent de deur van onze slaapkamer en zegt: ‘We moeten even naar je vader toe.’ ‘Hoezo?’ vraag ik mij oprecht slaperig af.
Daar staat ze met onze dochter op haar arm, 6.40 uur in de ochtend. Ze zou de fles gaan geven, maar er is blijkbaar iets wat ze mij moet laten zien. Een flinke poepluier? Een ontstoken oog? Je haalt je van alles in je hoofd. Dan laat ze mij een klein papiertje zien en ik weet het weer. Barst in lachen uit. ‘Oh ja, dat heb ik vannacht ook nog gedaan.’ Terwijl ik begin te schaterlachen, legt ze Foske op m’n buik welke verbaasd en enigszins geschrokken & afwachtend de boel bekijkt. Dan besluit de kleine mee te glimlachen en schenkt me grote glinsterende ogen. M’n vriendin gaat naast ons zitten en houd het papiertje voor m’n neus ter verantwoording. Ik moet me nader verklaren voor het briefje en ik schater verder. Zij vindt het ook leuk en ik vraag: ‘Wat heb je geantwoord?’ De ja en nee antwoorden staan doorgestreept op het papiertje. ‘Hahaha dat had ik wel verwacht.’

Vannacht, na het speen-in-de-mond-stop-en-slaap-verder moment bij m’n dochter ging ik plassen en bedacht me dat m’n vriendin de volgende ochtend de fles zou geven. Dus een grapje leek mij wel leuk. ‘Wat zal ik eens…oh ja, ik weet het al,’ bedacht ik mij. Ik liep in het donker naar het kleine notitieblokje, klikte het licht aan, schreef het briefje, legde deze op het aankleedkussen (waar haar ochtend zou beginnen), klikte het licht weer uit en liep naar boven. Ik was het briefje totaal vergeten de volgende ochtend in mijn staat van half wakker en één been in dromenland. Maar daar was hij weer en hij herinnerde mij aan m’n grap. Grap gelukt. Ze gaf me een zoen, vervolgens vroeg ik: ‘Dus ik moet nog een keer de moeite doen?’ Ze lachte: ‘Hah, moeite, ja dit heeft je zoveel moeite gekost.’ Ze liet het papiertje bij me achter en ging de fles geven met een glimlach. Een mooi begin van de dag, dat had ik goed gedaan. Ik pakte het briefje en herlas het:
‘Heeele mooie Dieuwke, wil jij met me trouwen?’ Antwoord drie had ze gekozen: ‘Jawel maar dan moet je mij anders ten huwelijk vragen.’
Tjonge, dat is toch ook wat, ik was gewoon vergeten dat ik haar ten huwelijk had gevraagd.