Lam op mijn werk, stuur ik die column shit op naar van de Waard, de Fix up man! De foto’s en filmpjes herinneren mij aan waar ik ben geweest. Junkie Xl in de Vera, daar ben ik geweest.
Maar tevens ben ik gister op de Tros familie middag geweest van het tweede en eerste elftal. Hoe gezellig was dat, met mijn voetbalvrienden. Daar begon tevens de ellende, in de kantine. Dat ze daar alcohol schenken was me bekend, maar dat ze het aan mij geven, dat zou verboden moeten worden. Gelukkig kreeg ik tussendoor nog een goede bodem, de Snert van Martin! Heerlijke shoep! Man dat brandt je in de bek, maar gelukkig met een lekker smaakje. Deze gezellige bende verlaat ik echter iets te vroeg. Gezelligheid kent geen tijd, maar ik wel.

Om zeven uur stap ik op de trein, bedankt mam dat je mij bracht. Het is alleen jammer dat ik daardoor vanavond naar huis moet lopen als ik na werk om middernacht uit de trein in Beilen stap. Elk voordeel heb z’n nadeel.

In Groningen huur ik een fietsie van het station, hopend dat hij de nacht overleefd en niet gejat word. Met rasse schreden vervolg ik mijn reis naar David, de man wordt 31 en dat word gevierd. Hij, of eigenlijk z’n vriendin kookt pasta en daarvoor kom ik. En de gratis drank. De gezelligheid neem ik op de koop toe. Tijdens het uitbuiken voel ik dat ik inkak. Het is tijd voor actie en gelukkig meldt die zich aan. Het is tijd voor de Vera. Nog ff m’n spullen droppen bij Folkert en hoppakee, daar gaan we. Onderweg pikken we twee chickies op, zusjes zijn het van elkaar en Folkert en ik verdelen ze onderling. Junkie slooft zich niet uit, hij is de DJ die hij is. Smooth en zonder opsmuk, dat valt wel in mijn straatje. Folkert wordt hyper van de beats en begint me te meppen. Ik kan het aan, want de beats heb ik ook te pakken. Uitkijkend dat ik niet nog meer spieren afscheur, dans ik op de vierkante centimeter in de rondte. Die centimeters own ik. Woord!

De twee gezusters zijn nog steeds in ons gezelschap en Pow, het wordt steeds gezelliger. Vele dames dansen in het rond, maar F heeft alleen oog voor de zijne en ik, ach ik tast langzaam de grenzen van haar onbekendheid af. Dat resulteert, hoe kan het ook anders, in een goed gesprek wanneer Junkie het pand heeft verlaten. Goede gesprekken daar ben ik niet vies van. Zij gelukkig ook niet en wat dat betreft doen we het goed.

Dan lijken we te gaan verkassen naar de Kar, want daar is onze partyanimal dertiger David inmiddels. Tevens neemt Sam, de barman afscheid van de Kar. Sam is weer een maat van Folkert en David en om nog meer info te verstrekken, vermeld ik dat F ook bij de Kar werkt. Dan heb ik de situatie zoals die is, uitgebreid geschetst. In de Kar ontmoet ik de man met de hamer. Die bamst mij met vermoeidheid om de oren. Ik weet hem nog een paar keer van me af te slaan, Pow POW!

Op een gegeven moment moet ik toch het strijdperk ruimen, ondanks dat ik graag gezellig wil doen voor mijn omgeving. Mijn vrienden moeten zichzelf maar vermaken.

Omdat ik geen slaapplek van mezelf heb in de stad, blijf ik langer op dan goed voor me is. Vermoeiend is dat. Uiteindelijk verlaat ook ik het pand. Rond zes uur val ik in slaap en de beat beukt nog steeds in mijn oren. Ik eer de gesneuvelde hersencellen, ze dienden een fijn doel deze nacht.

De zondag wekt de dageraad mij en BAM ik zie een Xbox 360 op F zijn kamer staan. Het is dat ik nog moet werken vandaag, anders kwam deze column er helemaal niet van. In Grand Theft Auto werk ik missie na missie af en scheur en schiet me een weg door Liberty city. Wat een uitkomst zo’n game computer op zondag!

Dan komt F thuis en begroet me. “Ongelovelijk wat een nacht, alles klopte!” Hij leek nog steeds die beat van Junkie te pakken te hebben. De man met de vermoeiende hamer heeft mij nog te pakken. Steeds herinner ik mijzelf eraan: “Ik ben op mijn werk, ik ben op mijn werk! Doe wat!” Alsof een column typen niet genoeg werk is?