“Die gast heeft een motor in zijn fiets, Cavendish.” De winnaar van de groene trui deze tour de France. De groene trui staat voor de beste sprinter van de tour.
Dat hij een motor in zijn fiets heeft, dat moeten mensen echt gedacht hebben. Want voor de tour begon, hebben ze zijn fiets onder een scan gelegd. Zo hard ging hij dus, dat mensen het onmogelijk achtten. Onmogelijk… wat achtten wij nu nog voor onmogelijk? De grap “je moeder!” maken tegen iemand wiens moeder net overleden is, dat acht je voor onmogelijk. Toch ontglipte mij de woorden tegen Chubbs, maar ze waren bedoeld voor Chantal. Met hun stookopmerkingen tijdens het verhuizen.
Simone vroeg of ik er nog over zou gaan schrijven. Ja, want van die dag bleven mij een paar dingen bij. De dochter van Marcel Oosting, een ondeugd. Al zijn luiheid en Loovers zijn toegefelijkheid door hem op te halen van het station. En de vraag hoe Chubbs en Simone al die rommel die ze hebben zouden ordenen en waar moesten ze in vredesnaam slapen?
Dat iemand de route die Skik ooit zong met het liedje ‘op fietse’ zou gaan fietsen achtte ik wel mogelijk, maar ik achtte niemand gek genoeg om het te doen. Toch deden drie toffe gasten het toch: T, de Steeg en Sjakie Kippengaas. U kunt er de fotoreportage van bekijken op PloeP.
Bij sommige mensen acht ik niets onmogelijk. Die doen alles. Tom bijvoorbeeld. Nu heeft hij weer het plan om te gaan paragliden. Alsof duiken, parachute springen en een eigen onderneming met een groep opstarten niet genoeg uitdaging bevat. Ik denk dat hij het beste voorbeeld is van ‘niet bang zijn, maar doen’. Behalve gele vaatdoekjes dan, daar is hij benauwd voor.
Dat ik dat mooie meisje dat verhuisde uit mijn dorpje nog weer tegenkom om die ogen weer van dichtbij te bekijken, dat acht ik niet onmogelijk. Niets is onmogelijk. Een werkweek van 4 uur is namelijk ook mogelijk. Er is zelfs een boek over geschreven en die lees ik nu. Van kaft tot kaft. Omdat ik het ambieer. Niet omdat ik lui ben, maar omdat ik geloof dat ik mijn tijd beter kan besteden dan aan een 40-urige werkweek. Ik geloofde het altijd al, maar dit boek verstevigde mijn geloof.
En toen was er weinig meer om nog over te schrijven, behalve: Red dead redemption!
Dan nu voor u allen, een mooi liedtie: