Als je denkt dat je alle sterke verhalen van je vader al een keer gehoord hebt, tovert ie zo een nieuwe uit z’n mouw tevoorschijn.

Je kent ze wel, de verhalen van de mensen om je heen. Op feestjes en partijen worden mooie herinneringen in geuren en kleuren vertelt en elke keer steeds een beetje mooier. Een detail hier en daar wordt meer en meer verbloemd en de hoofdrolspeler vertolkt een steeds glorieuzere rol!

Op het feestje van z’n dochter, bevond m’n vader zich in het gezelschap van twee oudgedienden. M’n vader benoemde blij te zijn geweest met z’n afkeuren op medische gronden. Hij moest zich echter vervolgens melden voor een vervangende diensttaak op oproepbasis. Daar werd hem medegedeeld dat hij ‘bomdetector’ werd. ‘Bomdetector? Hoe dan?!’ Ja dat wist hij ook niet, want hij heeft er nooit weer iets van gehoord.

Ik zag hem al voor me in woestijnlandschap voor de troepen aan, met knikkende knieën, druppels zweet gutsten vanonder z’n helm en een gekortwiekte baard. Voorzichtig als een kat die met z’n poot een waterplas aftast zou hij z’n stappen zetten. Achter hem nog tientallen menselijke bomdetectors, voor als m’n vader een mijn zou vinden.

Mijn mooiste ‘gekke baantje’ was die van reserve badmeester. Ook nooit meer wat van gehoord.