Vandaag is het vrijdag. U leest het goed. Hoewel ik deze column weer in de nacht van zondag op maandag zal plaatsen, sta ik deze vrijdag stil bij wat dit weekend komen gaat. Want ik denk aan Pietje. Morgenavond gaan wij met ons team eten bij Pico la Roma. Pietje is daar één van de genieën in de keuken. Pietje, mijn gemiste vriend op de voetbalvelden. De afgelopen week had ik een column geschreven die ik opende met: ‘Hallo Pietje, hoe gaat het?’ Deze heb ik echter niet geplaatst. De column in zijn totaliteit was te rücksichtlos. Nietsontziend, zoals ik vroeger durfde te schrijven. Nu houd ik rekening met de gevolgen. Er zal weer een tijd komen dat ik dat niet hoef te doen.
Het is nu zondag, en ik haak in op bovenstaande alinea. De zaterdagavond pizzeria ligt achter ons. Ik weet er weinig meer van af, dat is meestal een goed teken. Wat ik wel weet is dat Pietje deze zaterdagavond vrij was, zoals hij meestal is. Zijn vervanger in de keuken was onder andere Jos, en hij bediende mij op mijn wenken toen Raffie aanbood om meer ananas op mijn pizza te doen. Ik geloof dat ik in totaal de gehele ananas heb verorberd, inclusief het sap.
Hoezeer ik ook mijn best doe om zaken te herinneren, telkens schiet er maar één beeld mij te binnen, en dat is Wolters die Gert ondervraagt over enige escapades uit zijn verleden. Gert hield zich kranig. Zonder Pietje is het toch anders. Pietje stuurde nog wel eens een appje vanuit de keuken. Dan vroeg hij of de pizza smaakte, of deed hij de groeten van enkele serveersters, of bracht hij onze boodschappen aan hen over. Er ligt een gezamenlijke historie aan ons app contact ten grondslag. Hij is nog steeds even goedlachs, grappig, en bescheiden als in onze kinderjaren. Een goeie gast. Met zijn blonde manen, bourgondische verschijning, en zelfbewuste blik op de wereld is het een graag geziene kerel. In de zomer zit hij rond een uur of vier buiten op het terras. Als ik langsfiets, fiets ik even aan. Een beetje onderuit gezakt, met zijn handen gevouwen op zijn buik, en benen wijdbeens over elkaar geslagen, geniet hij van het weer. De voorbereidingen in de keuken zijn in volle gang, en hij straalt uit dat alles goed komt. Als ik hem zie, krijg ik spontaan zin in een siësta, en lekker eten.
Deze column is voor Pietje. Bedankt jongen, en ik hoop je snel weer te spreken. Het ga je/jullie goed!