Via zo’n internetlinkie kwam ik op een site terecht waarop vragen stonden als: Wanneer hebt u voor het laatst uitbundig gelachen? Slaapt u goed ’s nachts? En Bent u tevreden met uw leven? Ik schrok er toen eemn van. Ik dacht, tjonge jonge moek nou over zulke vragen na gaan denken? Ze hadden mij naar de site lokt met een sloganvraag, of ik wel gelukkig was? Nou dat wilde ik natuurlijk graag eemn weten.
Het bleek zo’n zelftest te zijn om te kijken hoe depressief ik ‘wel niet’ was. Ja Ronnie, daar heb je de ‘wel niet’ uitspraak. Zou ik dan gelukkig wezen als ik niet depressief benne? Zoals ik al zei, ik schrok er eemn van, omdat ik mij niet direct wist te herinneren wanneer ik voor het laatst uitbundig gelachen had. Nare gedachten kwamen al over mij hen die mij leiden naar een zelfdiagnose van heb ik jou daar. “Ik leef toch niet in zorgenland?!” hield ik mezelf de spiegel voor. Nee, zorgenland daar wil ik niet vertoeven. Moet geen prettige bestemming wezen. Aldeur met zorgen in de kop rondlopen. Vraag twee over het slapen bracht me gelukkig bulten geruststelling, ik slaap donders goed! Misschien wel te veul, want een middagduttie magt ze mij voor wakker maken! Nou en toen kregen we vraag drie, of ik tevreden ben? Nou tja, wat moej daar nu op antwoorden. Ak zo kiek naar hoe mensen op mij reageert, dan mag ik best tevreden wezen. De idealist of perfectionist in mij strijdt echter nog wel eens voor een ander bestaan. Gelukkig benk niet volledig pacifist wat dat betreft, ik kan op zulke momenten eemn de buks pakken en die idealist wat hagel in de kont schieten. Tjonge jonge, wat denk ie wel niet, dat iedereen op ‘vrede op aarde’ zit te wachten?!
Das altied zo, aj achter de computer gaat zitten, dan breng ie altied tijd deur met dingen waar je eigenlijk helemaal niet op zit te wachten. Ik wou gewoon de column schrieven, maar ja, dan loop ie tegen zulke dingen aan. Als de dag van gister herinner ik mij nu wanneer ik voor het laatst uitbundig lachen heb en dat was gister. Bij het blauwe meer, met m’n vriendjes was ik daar aan’t spelen. Dat was leuk tot de puf eruit was en Fix Up terecht opmerkte dat we beter konden stoppen met het hooghouden van de bal.
Hah en nu ik subtiel het hooooge woord eruit heb gegooid, voetbal: WE ZIJN DOOR! WHOOOOHOOOO JIPPIE JA JEEE EN HOSANNA OP AARD! BRAZILIË IS VERSLAGEN EN NEDERLAND IS DOOR NAAR DE HALVE FINALE OP DIT WK. Ongelofelijk nietwaar?! Natuurlijk had ik er alle vertrouwen in en net als elk toernooi verwacht ik weer dat Nederland kampioen zal worden. Toch was ik verbaasd verrast dat we wonnen. Uitzinnig zelfs! Tjonge jonge, is het dan dit jaar onze beurt? Apart is dat hé?! Dan sta je met rust één tegen nul achter tegen Brazilie, een voetbalnatie. Zoals Frank Snoeks, één van de meest geprezen waardeloze verslaggevers die ik ken (maar zo zit de NOS daar vol mee) zei: “Een Braziliaanse jongen groeit op als spits en als je iets minder bent, tja dan moet je achterin, maar zelfs dan haal je de aanvaller niet uit ze.” En “Als Brazilië verliest gooien de Brazilianen de tv het raam uit en springen ze er zelf achteraan.” Waarmee hij insinueert dat voetbal meer leeft bij hen dan bij ons, de klootzak! Ik heb liever een verslaggever die partijdig is, dan één die opmerkingen maakt waar ik een hernia van krijg (wat jij Johan?).
In ieder geval, het is een wonder! En het wonder heet Van Marwijk! Hoeveel lof van Basten ook kreeg met zijn ‘mooie voetbal’, ik win liever alles met waardeloos voetbal, dan met mooi voetbal ten onder te gaan tegen Guus ‘Dos verdanja’ Hiddink.
Ik kan het nog niet geloven. In de tweede helft, terwijl ik in Groningen bij een plaatselijke kroeg met een collega keek, zie ik opeens de bal in het netje liggen. Ik spring een gat in de lucht, grijpt m’n collega bij de kraag en ram hem door elkaar. Hij ligt half in de bossen van z’n stoel en ik wil de herhaling zien want het ging mij allemaal te rap. Ik had het doelpunt zelf gemist! Tjonge jonge, die Julius Ceasar die kwam, zag en BAM mistte de bal. En dan Sneijder, direct naar een camera te rennen en daar met z’n smerige tengels aan te zitten. Wat een mediageil mannetje? Ja een vraagteken, want wat moet je daar nu van vinden. De apotheose van de wedstrijd is me veel te spannend. Dit kan niet goed zijn voor ons Leeuwenhart! Potverdrie hij scoort nog een keer! Uit een corner, WE SCOREN UIT EEN CORNER! Één van de kleinste mannen van het veld scoort met een kopbal, het moet niet gekker worden! Wat zal die Yolanthe hem belooft hebben? Quality time met een zus erbij?!
Tjonge jonge als ik terugdenk aan dat moment, dan is het de scheur in mijn broek volledig waard! Hoe ik eraan kwam, geen flauw idee, ik weet alleen dat toen ik stopte met juichen, schreeuwen, springen en mijn collega uit de bossen hielp, ik een scheur in mijn nieuwe broek ontdekte. “EEN RONDJE VAN DE ZAAK!” schreeuwde ik keihard rond. Daar moet op gedronken worden HI ha hoooo. Als ik dan nog even terugdenk aan de eerste helft, Robinho die m’n wankele geloof in de droom zowat aan gort lijkt te schieten en Van UitStekelenburg die prachtig met de goede hand redding biedt op een bekeken binnenkantje voet in de verre kruising schot van Kaka, waarmee hij mijn hoop doet leven. En dan later dat rare moment waarbij Klaas ‘volgend toernooi beter’ Jan loopt met de bal alsof hij eigenlijk buitenspel staat en daarom maar laconiek een assist geeft op de echte man van de wedstrijd Kuyt. De assist komt niet aan vanwege zo’n te slechte spits verdediger van Brazilië die ingrijpt. En je telt al vanaf de vijf en zeventigste minuut af naar het einde! Nog 13, nog 12, nog 10 minuten. Het is veelst te spannend! Ik durf niet meer te kijken, ik kom straks wel terug. Nee, ik moet het zien. Maar ik durf niet te kijken, straks scoort Brazilië nog een keer. Een verlenging kan ik niet aan en penalties zeker niet. Niet met Cocu en Frank de Boer in de begeleidingsstaf. Dan kan er nooit goed genoeg geoefend zijn op strafschoppen! Ik zeg het je, scheids FLUIT nou! Alstublieft! Smeken dat ik deed en lurken aan mijn cola berenburgje. Tjonge jonge ik heb nog nooit zo vaak tjonge jonge in één column geschreven, maar het is vandaag niet anders! Nog steeds vind ik het ongelofelijk hoe stom belangrijk voetbal eigenlijk is. Het hele land lijkt xtc genomen te hebben. Iedereen is blij en vrolijk en feliciteert elkaar. Zo moet het leven zijn! Wat stom dat we alleen zo zijn als we presteren met voetbal. Maar wat mooi! Laat iedereen maar zo’n zelfdepressie test invullen, wat een gelukkig land zullen we hebben! Op naar Uruguay, waar onze Sudrez dé held en de schlemiel is. Want hoewel hij ervoor zorgde dat ze nog een kans kregen om door te gaan, zullen wij geen last van hem hebben.
Mensen, dit is genieten!