Het leven is eindig. We hebben een beperkte tijd hier op aarde en dagelijks beperkte energie. Accepteren dat je niet alles kunt wat je wilt op een dag, is soms knap werk. Niet teveel willen, wat zal dat een rust geven. Had ik maar één taak op een dag, dan zou ik m’n best doen om die niet te verknooien.

Zoveel mensen doen zo hun best. Evenzoveel mensen wordt niet van gezien dat ze hun best doen. Dat spijt me voor ze. Het kan eenzaam voelen als je niet gezien wordt of geen waardering krijgt voor je harde werk. Wat werken mensen hard. Ze lopen zichzelf voorbij zo hard. Niet doen jong, niet zo hard lopen. Het leven kent geen haast.

Beperkte tijd, beperkte energie. Dat besef kan je aan het denken zetten. Waar wil jij je tijd en energie aan besteden? Wat vindt jij belangrijk? Vragen om bij stil te staan en er niet aan voorbij hollen. Zodat je vervolgens een grotere afstand kunt overbruggen. Stilstaan brengt je verder. Stilstaan denkt na over de lange termijn, hollen over de korte. Gelukkig is het niet het één of het ander, als je maar blij wordt van waar je heen holt.