‘Hier rijd ik niet graag langs,’ zei hij tegen mij en hij wijst mij een appartementengebouw aan waar hij ooit met een collega aan het werk is geweest.

‘We moesten een appartement inrichten en zo’n omhoog gevallen eikel deed zich voor alsof hij heel wat was. Hij stelde niks voor. Hij betichtte ons er tijdens onze lunchpauze indirect van zijn horloge gestolen te hebben. Hij kon hem namelijk niet vinden. Even later had hij hem zelf gevonden en stelde ons gerust. Nou toen had ik die vent al geschoten. Toen we klaar waren, lag z’n ouwe tapijt nog op de overloop. Hij zee tegen ons dat we die ook moesten meenemen, maar dat was niet ons beleid. Dat afvoeren kostte geld en dat mocht hij zelf doen. Daar zat hij natuurlijk niet op te wachten, dus bood hij ons geld aan, samen honderd euro. Nou prima, wij dat tapijt meegenomen en het geld samen verdeeld. Krijg ik later van de baas te horen dat die man zei dat hij niet helemaal tevreden over ons was. Dat we dat tapijt niet mee wilden nemen en dat we er honderd euro voor vroegen. De baas had hem geloofd, ik moest dat geld teruggeven. Nee, die man die hef nare herinneringen bij mij achter gelaten.’

Samen op pad met m’n vader. Verhalen worden doorgegeven en de band sterker gesmeed. Fantastisch, de eer is geheel mijnerzijds. Grote dank.