De dag ontwaakt. Tjilpende vogels, de waaiende wind, een wekker, de bel van de brug die open gaat, auto’s die opstoppen, en die vervloekte bouwvakkers twintig meter verderop. Eens te meer vraag ik mij af of ik op zal staan om mijn ramen te sluiten. Dan kan ik mij in alle rust nog drie keer omdraaien.
Tot mijn verbazing stap ik uit bed. Zal ik na twee weken genoeg van die bouwvakkerboor hebben? Nee, ik pak mijn handdoek van de verwarming om mij te douchen. Er staat vandaag wat op het programma, de wekker verraadde het al. Nog voor ik de deur heb bereikt, schrikt een bal stof mij op. Als een tumbleweed rolt hij voor me langs. Hij kwam van rechts, ik gaf hem voorrang. Een ieder die ooit een western film zag, weet wat een tumbleweed is. Voor hen die geen western hebben gezien, het wordt tijd.
De bal stof heeft zich na m’n laatste schoonmaak weten te vormen. Het is net onkruid. Er is geen beginnen aan. Hoezeer ik elke maand ook schoonmaak, er komt een tijd dat het weer moet gebeuren. Ik stel het zo lang mogelijk uit, alsof ik wat beters te doen heb. Naast het uitstel, probeer ik van alles om het schoonmaken zo snel mogelijk achter de rug te hebben. De laatste keren heb ik de stofdoek achterwege gelaten, en de stofzuiger overal voor gebruikt. Het stof van de kast afnemen? De stofzuiger kan alles! Soms zuig ik klein meubilair op, maar ook dat heb ik naar mezelf leren verantwoorden. ‘Als ik het niet mis, dan was ik het ook niet nodig!’
Na het douchen ben ik wakkerder en zie dat er overal bossen stof in m’n kamer liggen. Verdekt opgesteld onder enkele stoelen, bij de poten van de piano, mijn bureau en bed, verzamelen ze hun collega’s en werken zich hogerop. Als ik langsloop laten ze zich meevoeren door de luchtstroom. Mijn kielzog heeft het nog nooit zo benauwd gehad.
‘Het wordt tijd dat ik er wat aan ga doen,’ denk ik terwijl ik me aankleed. Zo gezegd, zo gedaan.
Aan het einde van de dag ben ik trots op mezelf. Voordat ik naar m’n werk ga, loop ik naar m’n kapstok. Dezelfde bos stof komt weer van rechts aanrollen, en ik laat hem voor gaan. ‘Hah, binnenkort ben jij historie vriend! Rol maar lekker nu het nog kan. Straks komt er een schoonmaakster die op mijn advertentie in de supermarkt heeft gereageerd, en dan kun jij je biezen pakken!’ Het enige wat ik nu moet doen is geduld hebben, en via de mail en telefonisch bereikbaar zijn. Terwijl ik de deur sluit, hoop ik wel dat ze snel zal bellen. Zo’n tumbleweed op je kamer mag dan erg westernachtig zijn, maar hij mag van mij het loodje leggen.