Dat is het eerste wat ik vandaag voelde toen ik wakker werd. In mijn schouder. “Hoe kom ik daar nou aan?” vroeg ik mezelf af. O ja, het feest bij Tom! Wat een geweldig feest was dat. Poehee donders wat was dat gezellig. Het vele sneeuwballen gooien achter zijn huis, daar had ik spierpijn van. Een heuse oorlog ontstak er en velen sneuvelden. Bondgenoten werden gemaakt en van Kempen en ikzelf waren op het einde de overwinnaars! Eddepet werd in het nauw gedreven in de steeg. Dames die buiten stonden te roken, gaven het roken acuut op om hun eigen levens te sparen. Bang als ze waren om ten onder te gaan aan de ‘verdwaalde’ sneeuwballen. Ironisch eigenlijk dat ze hun leven willen redden door sneeuwballen te ontwijken. Terwijl ze beter het roken op kunnen geven. Ondertussen had ik mijn bunker gebouwd door een tafel op zijn kant te zetten. Of was dat nu Tom zijn ingeving? In ieder geval was het een briljante mobiele beschutting. Sneeuwballen sloegen zich erop te pletter en ik kon uitstekend m’n kansen afwachten om toe te slaan. De precisie liet soms te wensen over, maar soms maakte een voltreffer dat allemaal goed! Wat een fijne bezigheid is dat toch! Volgens mij liet ik mijn bunker achter met nog een paar sneeuwballen in voorraad. Nostalgisch denk ik aan ze terug en ik hoop dat Tom ze een fijn onderkomen zal bieden!
Binnen werd er gekingsd, gezip zip boingd en Stef Stuntpiloot gespeeld. Daarna was het de beurt aan het spel ‘Ik heb nog nooit’… en man, toen kwam de boel pas echt op gang. Wat een energie heb ik moeten steken in het oplossen van twee raadsels. Weddenschappen rondom Loretta en haar tequila mysterie en de tweede uitslag betrof Lucia als winnares. Waarom ze gewonnen had, zal ik vanwege censuur niet benoemen. Maar Tim wist het antwoord! De doerak. Gelukkig is het vandaag een rustdag, want na vrijdagavond in de Bierbeuker en het feestgedruis van vannacht, heb ik m’n rust wel nodig.
De Bierbeuker bestaat nog maar kort, is nog niet helemaal af, maar begint toch al de meest gewilde plek te worden om te hangen. Zeker met een chauffeur als Sander, wordt je gehaald en thuisgebracht, net zoals het vroeger op de feestjes ging. Fix up Look sharp van de Waard is daar uw gastheer van de avond. Waardoor eigenlijk de avond al niet meer mis kan gaan. Een volle maan en ijspegels maken het plaatje bij de Bierbeuker helemaal compleet, als men het Binnenhof even bezoekt. De plek dus om te vertoeven! En hoewel mijn pokeravond daar een kort leven leek beschoren, maakte de inkoop ronde na het toernooi mijn hele avond financieel goed. Geld moet nu eenmaal rollen, dus ‘Koos’ werd vannacht na het feest van Tom bezocht. Dat bezoek was als een heerlijk nagerecht met ijs, aardbeien en slagroom, na een geweldig hoofdgerecht. Het enige wat mij daar restte om te doen was genieten. Dus dat deed ik. Ik pakte een stoel en genoot. Ik sprak met Bening die weer in mooi vrouwelijk gezelschap verkeerde. Over ‘zulk’ gezelschap gesproken, ik sprak ook nog met Rian en Pau. Zei ik al dat ik genoot? Iedereen in de kroeg leek te genieten. Het was een mooie sfeer. Soms schieten er weer plaatjes naar boven, en herinner ik mij plotseling dat ik ook nog aan de paal heb gehangen en dat het nergens op leek, maar toch mooi was om te doen. Rik was er ook en onze politieman herinnerde mij aan onze ontmoeting op het centraal station in Grunn. Terwijl ik naar mijn bus liep, liep hij met twee collega’s in uniform voor me langs. Vanuit een misplaatst gevoel van hekel aan autoriteit, negeerde ik de uniformen. Tot ik mij herinnerde dat de vorige keer dat ik dat deed op hetzelfde station, het Rik was die daar in uniform rondliep. En ja hoor, vrijdag was het weer Rik die in uniform voor mij langsliep. Een enthousiaste begroeting was het gevolg. Net als vannacht. Ik genoot de afgelopen dagen. Daar heb ik wel een beetje spierpijn voor over!