is geboren, zoon van Jeroen en Suzan! Beide van harte gefeliciteerd! Eric, Chiel, Gert, Marja, Martin e.a.. natuurlijk ook van harte met deze nieuwe aanwinst in de familie, maar dat spreekt voor zich.
De eerste associatie die bij me opkwam, was die van ‘Stef stuntpiloot’. Geen al te beste associatie als het gaat om beeldvorming. Mijn tante kwam met ‘Stef Bos’ aanzetten en dat is natuurlijk al een stuk beter. Mirjam hield van zijn muziek herinner ik mij nog. Het lied ‘papa’ vind ikzelf een brok-in-de-keel-maker. Want hoe vaak geef je als zoon aan je vader aan dat je trots op hem bent? Wie weet zal Jeroen dat ooit nog te horen krijgen van zijn Stef.
Potverdrie, ik zit nu op m’n kamer in Groningen en heb geen muziek aan. Ik hoor echter wel een bass door de lucht vliegen. Samen met een beat en af en toe wat vocals er tussendoor gevlochten om de ruimte goed te benutten. Als ik niet beter wist, dacht ik dat een buurman van me de grenzen van het toelaatbare opzocht. Gelukkig weet ik beter, anders had ik het als een vrijbrief gezien om mijn speakers ook wat stoom af te laten blazen. Het stadspark, daar ligt de oorzaak van het gedonder. ‘Dance in the park’ heet het gebeuren en dankzij Tommo wist ik er vanaf. Hij is daarheen omdat hij dat kan. Oe ik zie op het internet dat Quintino ook optreedt en tussendoor loopt er een milf buiten over de stoep haar hond uit te laten.
Quintino daar weet Joost meer van. Vrijdag bezocht ik hem en blijkbaar had hij wel een vrijbrief ontvangen, want goi o goi zijn speakers bliezen bulten stoom af. Het huis trilde op zijn voegen en toen ik midden in het gedonder zat, beviel het mij wel. De muziek van Quintino was zo gek nog niet. Omdat die beat mij meesleurde in de stemming, batste ik door naar de Ummekeer en ja hoor, daar waren ze weer: Eddepet, Fix up en de Steeg:
“Jonge, je moet je mobiel tjekken!”
“Heb ik niet bij me.”
“Toch tjekken!”
“Goed, maar niet nu. Dus jullie zijn er, mooi mooi!”
Het was fijn vertoeven op het terras en Rian was er ook. Ik sprak haar echter niet, er was alleen een begroeting. Gelukkig hebben we altijd nog lunchtegoed.
De jonkies waren er ook en ik sprak even met Dam. Hoewel het ventie niet bij iedereen goed ligt, mag ik hem wel. Ik vroeg me laatst nog af sinds wanneer ik zijn voorbeeld niet meer was? Ik heb het hem niet gevraagd, dat moet zo’n jongen helemaal zelf weten. Boom was er ook en hij begon over voetbal te praten, dus dat kapte ik maar af. “Ja maar…..van de Gijp houdt er ook niet van om over voetbal te praten, dus jullie zijn eigenlijk hetzelfde.” Nietes, hij zit in een voetbalprogramma waar men niets anders doet dan over voetbal praten. Zoals Alanis Morisette al zong: “Isn’t it ironic?”
Nou kwamen er nog gespreksonderwerpen aan bod, waarvan er werd gezegd: “Ja dat zou goed in de column kunnen!” Dat herinner ik mij dan wel weer, maar de onderwerpen zelf, ben ik glad vergeten. Toch maar weer een notitieblok bij me gaan dragen.
Dat zei Paulien laatst ook al tegen mij en ze zei nog meer en daarmee wil ik graag afsluiten, omdat ik vond dat ze mooi gesproken had. We hadden het over relaties en zij zei daarover:
“Ik wil geen invulling voor iemand zijn, maar een aanvulling.”