Henrike had er geen, maar ze heeft haarzelf één achter de deur gezet. Nu vertrekt ze per november naar Australië voor onbestemde tijd om te doen wat haar hartje haar ingeeft.
Moedig van haar!
Ik las dat een meisje op facebook met zichzelf had afgesproken dat ze dinsdag op zoek gaat naar een zangpedagoog zodat ze haar passie kan perfectioneren.
Ik bewonder zelfdiscipline.
Ik heb plannetjes, maar ik heb geen drukte.
Ik heb passie in m’n hart, maar ik laak discipline.
Ik ben op zoek naar waarom we hier zijn op aarde… en ik heb geduld.
Ronnie is niet lui, hij geeft gewoon geen donder om dingen die anderen soms belangrijk vinden. Daar moet ik van glimlachen.
Iedereen doet wat en ik droom. M’n dromen zijn de laatste tijd steeds mooier. Ik beleefde een spannend avontuur in een wereld waar zwaartekracht voor sommige auto’s niet gold en waarin ik zomaar een auto die mij achtervolgde in de afgrond kon werpen. Vervolgens daalde ik in dezelfde afgrond af tussen mazen van watervallen en rotssnelwegen door en ik vond het mooi spannend. Ik genoot ervan om de held te zijn.
Zo zit ik wel eens op de Vismarkt in de stad met mijn notitieblok en ik bekijk mensen. Dan vraag ik me af waarom ik me daar zo goed bij voel. Gewoon zitten in de zon, niets doen en mensen kijken. Niet alleen de mooie vrouwen, maar wel veel. Er liep zelfs een oude vrouw bij met rollator en een gehaakte hoed die als lampenkap over haar hoofd hing. Ik vond het knap dat ze wat zag.
We zijn de hoofdpersoon en held in onze eigen levens. “Er is geen reden tot lijden,” zei de onvoorwaardelijk liefhebbende God. Ik wil mezelf hieraan herinneren elke dag: ik ben een held! Dat vind ik één van de mooiste gedachten die ik kan hebben.
Helden verrichten daden. Mijn volgende daad is wat stokken verzamelen!